1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

¿Por qué, oh Señor, te mantienes alejado, y te escondes en tiempos de tribulación?

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

Con arrogancia el impío acosa al afligido; ¡que sea atrapado en las trampas que ha urdido!

3 s epse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

Porque del deseo de su corazón se jacta el impío, y el codicioso maldice y desprecia al Señor.

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: "Perëndia nuk ekziston".

El impío, en la altivez de su rostro, no busca a Dios. Todo su pensamiento es: No hay Dios.

5 R rugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

Sus caminos prosperan en todo tiempo; tus juicios, oh Dios, están en lo alto, lejos de su vista; a todos sus adversarios los desprecia.

6 A i thotë në zemër të tij: "Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe".

Dice en su corazón: No hay quien me mueva; por todas las generaciones no sufriré adversidad.

7 G oja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

Llena está su boca de blasfemia, engaño y opresión; bajo su lengua hay malicia e iniquidad.

8 A i rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

Se sienta al acecho en las aldeas, en los escondrijos mata al inocente; sus ojos espían al desvalido.

9 A i rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

Acecha en el escondrijo como león en su guarida; acecha para atrapar al afligido, y atrapa al afligido arrastrándolo a su red.

10 A i rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

Se agazapa, se encoge, y los desdichados caen en sus garras.

11 A i thotë në zemër të tij: "Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë".

Dice en su corazón: Dios se ha olvidado; ha escondido su rostro; nunca verá nada.

12 Ç ohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

Levántate, oh Señor; alza, oh Dios, tu mano. No te olvides de los pobres.

13 P se i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: "Ti nuk do t’i kërkosh llogari".

¿Por qué ha despreciado el impío a Dios ? Ha dicho en su corazón: Tú no lo requerirás.

14 P or ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

Tú lo has visto, porque has contemplado la malicia y la vejación, para hacer justicia con tu mano. A ti se acoge el desvalido; tú has sido amparo del huérfano.

15 T hyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

Quiebra tú el brazo del impío y del malvado; persigue su maldad hasta que desaparezca.

16 Z oti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

El Señor es Rey eternamente y para siempre; las naciones han perecido de su tierra.

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

Oh Señor, tú has oído el deseo de los humildes; tú fortalecerás su corazón e inclinarás tu oído

18 p ër t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

para vindicar al huérfano y al afligido; para que no vuelva a causar terror el hombre de la tierra.