1 A tëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Después abrió Job su boca y maldijo el día de su nacimiento.

2 K ështu Jobi mori fjalën dhe tha:

Y Job dijo:

3 " Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

Perezca el día en que yo nací, y la noche que dijo: “Un varón ha sido concebido.”

4 A jo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Sea ese día tinieblas, no lo tome en cuenta Dios desde lo alto, ni resplandezca sobre él la luz.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Apodérense de él tinieblas y densa oscuridad, pósese sobre él una nube, llénelo de terror la negrura del día.

6 A të natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Y en cuanto a aquella noche, apodérense de ella las tinieblas; que no se alegre entre los días del año, ni se cuente en el número de los meses.

7 P o, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

He aquí, sea estéril aquella noche, no entren en ella gritos de júbilo.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Maldíganla los que maldicen el día, los que están listos para despertar a Leviatán.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Oscurézcanse las estrellas de su alba; que espere la luz mas no la tenga, que tampoco vea el rayar de la aurora;

10 s epse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

porque no cerró las puertas del vientre de mi madre, ni escondió la aflicción de mis ojos.

11 P se nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

¿Por qué no morí yo al nacer, o expiré al salir del vientre ?

12 P se vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

¿Por qué me recibieron las rodillas, y para qué los pechos que me dieron de mamar?

13 P o, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Porque ahora yo yacería tranquilo; dormiría, y entonces tendría descanso

14 b ashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

con los reyes y los consejeros de la tierra, que reedificaron ruinas para sí;

15 o se bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

o con príncipes que tenían oro, que llenaban sus casas de plata.

16 O se pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

O como aborto desechado, yo no existiría, como los niños que nunca vieron la luz.

17 A tje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

Allí los impíos cesan de airarse, y allí reposan los cansados.

18 A tje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

Juntos reposan los prisioneros; no oyen la voz del capataz.

19 A tje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Allí están los pequeños y los grandes, y el esclavo es libre de su señor.

20 P se t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

¿Por qué se da luz al que sufre, y vida al amargado de alma;

21 t ë cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

a los que ansían la muerte, pero no llega, y cavan por ella más que por tesoros;

22 g ëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

que se alegran sobremanera, y se regocijan cuando encuentran el sepulcro?

23 P se të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

¿ Por qué dar luz al hombre cuyo camino está escondido, y a quien Dios ha cercado ?

24 N ë vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

Porque al ver mi alimento salen mis gemidos, y mis clamores se derraman como agua.

25 S epse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

Pues lo que temo viene sobre mí, y lo que me aterroriza me sucede.

26 N uk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".

No tengo reposo ni estoy tranquilo, no descanso, sino que me viene turbación.