1 " Pse vallë i Plotfuqishmi nuk i rezervon vetes kohëra dhe ata që e njohin nuk shohin ditët e tij?

¿Por qué no se reserva los tiempos el Todopoderoso, y por qué no ven sus días los que le conocen ?

2 D isa zhvendosin kufijtë, marrin me forcë kopetë dhe i çojnë në kullotë;

Algunos quitan los linderos, roban y devoran los rebaños.

3 u marrin gomarin jetimëve dhe marrin peng kaun e gruas së ve;

Se llevan los asnos de los huérfanos, toman en prenda el buey de la viuda.

4 i shtyjnë jashtë rruge nevojtarët, kështu tërë të varfrit e vendit janë të detyruar të fshihen.

Apartan del camino a los necesitados, hacen que se escondan enteramente los pobres de la tierra.

5 J a ku janë, si gomarë të egjër në shkretëtirë dalin në punën e tyre herët në mëngjes për të kërkuar ushqim; shkretëtira jep ushqim për ta dhe për bijtë e tyre.

He aquí, como asnos monteses en el desierto, salen con afán en busca de alimento y de pan para sus hijos en el yermo.

6 M bledhin forazhin e tyre në fushat dhe mbledhin vilet e pavjela në vreshtin e të pabesit.

Cosechan su forraje en el campo, y vendimian la viña del impío.

7 E kalojnë natën lakuriq, pa rroba, dhe nuk kanë me se të mbulohen nga të ftohtit.

Pasan la noche desnudos, sin ropa, y no tienen cobertura contra el frío.

8 T ë lagur nga rrebeshet që vijnë nga malet, për mungesë strehe shtrëngohen pas shkëmbinjve.

Mojados están con los aguaceros de los montes, y se abrazan a la peña por falta de abrigo.

9 T ë tjerë e rrëmbejnë nga gjiri jetimin dhe marrin pengje nga të varfrit.

Otros arrancan al huérfano del pecho, y contra el pobre exigen prenda.

10 E detyrojnë të varfrin të shkojë pa rroba dhe u marrin duajt të uriturve.

Hacen que el pobre ande desnudo, sin ropa, y al hambriento quitan las gavillas.

11 B ëjnë vaj midis mureve të të pabesëve, e shtrydhin rrushin në trokull, por kanë etje.

Entre sus paredes producen aceite; pisan los lagares, pero pasan sed.

12 V ajtimi i atyre që po vdesin ngrihet nga qyteti, shpirti i të plagosurve kërkon ndihmë, por Perëndia nuk i vë mend të keqes që u ka bërë.

Desde la ciudad gimen los hombres, y claman las almas de los heridos, pero Dios no hace caso a su oración.

13 T ë tjerë janë armiq të dritës, nuk njohin rrugët e saj dhe nuk qëndrojnë në shtigjet e saj.

Otros han estado con los que se rebelan contra la luz; no quieren conocer sus caminos, ni morar en sus sendas.

14 V rasësi ngrihet në të gdhirë, për të vrarë të varfrin dhe nevojtarin; natën përkundrazi sillet si vjedhësi.

Al amanecer se levanta el asesino; mata al pobre y al necesitado, y de noche es como un ladrón.

15 S yri i shkelësit të kurorës bashkëshortore pret muzgun duke menduar: Askush nuk do të më shohë,," dhe vë një vel mbi fytyrën e tij.

El ojo del adúltero espera el anochecer, diciendo: “Ningún ojo me verá”, y disfraza su rostro.

16 N atën depërtojnë nëpër shtëpitë; ditën rrinë mbyllur; nuk e njohin dritën.

En la oscuridad minan las casas, y de día se encierran; no conocen la luz.

17 M ëngjesi është për ta si hija e vdekjes, sepse ata i njohin mirë tmerret e hijes së vdekjes.

Porque para él la mañana es como densa oscuridad, pues está acostumbrado a los terrores de la densa oscuridad.

18 K alojnë shpejt mbi sipërfaqen e ujërave, pjesa e tyre është e mallkuar mbi tokë, dhe askush nuk do të hynte më në vreshtat e tyre.

Sobre la superficie de las aguas son insignificantes; maldita es su porción sobre la tierra, nadie se vuelve hacia las viñas.

19 A shtu si thatësia dhe vapa tretin ujërat e dëborës, kështu bën edhe Sheoli me atë që ka mëkatuar.

La sequía y el calor consumen las aguas de la nieve, y el Seol a los que han pecado.

20 G jiri i nënës e harron, krimbat e hanë duke e shijuar; atë nuk do ta kujtojnë më; i keqi do të pritet si një dru.

La madre lo olvidará; el gusano lo saboreará hasta que nadie se acuerde de él, y la iniquidad será quebrantada como un árbol.

21 A i gëlltiste gruan shterpë që nuk ka fëmijë dhe nuk i bënte asnjë të mirë gruas së ve!

Maltrata a la mujer estéril, y no hace ningún bien a la viuda.

22 P or Perëndia me forcën e tij tërheq tutje të fuqishmit dhe, në qoftë se shfaqen përsëri, asnjeri nuk mund të jetë i sigurt për jetën e tij.

Pero El arrastra a los poderosos con su poder; cuando se levanta, nadie está seguro de la vida.

23 U jep siguri dhe ata i besojnë asaj; megjithatë sytë e tij kundrojnë rrugët e tyre.

Les provee seguridad y son sostenidos, y los ojos de El están en sus caminos.

24 N grihen për pak kohë, por pastaj nuk janë më; rrëzohen dhe çohen tutje si gjithë të tjerët; priten si kokat e kallinjve të grurit.

Son exaltados por poco tiempo, después desaparecen; además son humillados y como todo, recogidos; como las cabezas de las espigas son cortados.

25 N ë qoftë se nuk është kështu, kush mund të më përgënjeshtrojë dhe të shfuqizojë vlerën e fjalëve të mia?".

Y si no, ¿quién podrá desmentirme, y reducir a nada mi discurso?