1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces respondió Job y dijo:

2 " Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

¡Oh, si pudiera pesarse mi sufrimiento, y ponerse en la balanza junto con mi calamidad!

3 d o të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Porque pesarían ahora más que la arena de los mares: por eso mis palabras han sido precipitadas.

4 D uke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Porque las flechas del Todopoderoso están clavadas en mí, cuyo veneno bebe mi espíritu, y contra mí se juntan los terrores de Dios.

5 G omari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

¿Acaso rebuzna el asno montés junto a su hierba, o muge el buey junto a su forraje?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

¿Se come sin sal lo insípido, o hay gusto en la clara del huevo ?

7 S hpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Mi alma se niega a tocar estas cosas; son para mí alimento repugnante.

8 A h sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

¡Quién me diera que mi petición se cumpliera, que Dios me concediera mi anhelo,

9 D ashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

que Dios consintiera en aplastarme, que soltara su mano y acabara conmigo!

10 K am megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Mas aún es mi consuelo, y me regocijo en el dolor sin tregua, que no he negado las palabras del Santo.

11 C ila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

¿Cuál es mi fuerza, para que yo espere, y cuál es mi fin, para que yo resista ?

12 F orca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

¿Es mi fuerza la fuerza de las piedras, o es mi carne de bronce?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

¿Es que mi ayuda no está dentro de mí, y está alejado de mí todo auxilio ?

14 P ër atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Para el abatido, debe haber compasión de parte de su amigo; no sea que abandone el temor del Todopoderoso.

15 P or vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mis hermanos han obrado engañosamente como un torrente, como las corrientes de los arroyos que se desvanecen,

16 A to turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

que a causa del hielo están turbios y en los que la nieve se derrite.

17 p or gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Cuando se quedan sin agua, están silenciosos, cuando hace calor, desaparecen de su lugar.

18 A to gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Serpentean las sendas de su curso, se evaporan en la nada y perecen.

19 K arvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Las caravanas de Temán los buscaron, los viajeros de Sabá contaban con ellos.

20 p or ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Quedaron frustrados porque habían confiado, llegaron allí y fueron confundidos.

21 T ani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Ciertamente, así sois vosotros ahora, veis algo aterrador y os espantáis.

22 A ju kam thënë vallë: "Më jepni diçka" o "më bëni një dhuratë nga pasuria juaj,"

¿Acaso he dicho: “Dadme algo ”, “De vuestra riqueza ofrecedme un soborno”,

23 o se "liromëni nga duart e armikut," ose "më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën"?

“Libradme de la mano del adversario”, o: “Rescatadme de la mano de los tiranos”?

24 M ë udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Instruidme, y yo callaré; mostradme en qué he errado.

25 S a të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

¡Cuán dolorosas son las palabras sinceras! Pero ¿qué prueba vuestro argumento?

26 M os keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

¿Pensáis censurar mis palabras, cuando las palabras del desesperado se las lleva el viento ?

27 J u do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Aun echaríais suerte sobre los huérfanos, y especularíais con vuestro amigo.

28 P or tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Y ahora, tratad de mirarme y ved si miento en vuestra cara.

29 N dërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Desistid, por favor; que no haya injusticia; sí, desistid; en ello está aún mi justicia.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?".

¿Acaso hay injusticia en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir calamidades ?