1 B eko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Bendice, alma mía, al Señor. Señor, Dios mío, cuán grande eres; te has vestido de esplendor y de majestad,

2 A i të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

cubriéndote de luz como con un manto, extendiendo los cielos como una cortina.

3 a i ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

El es el que pone las vigas de sus altos aposentos en las aguas; el que hace de las nubes su carroza; el que anda sobre las alas del viento;

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

que hace de los vientos sus mensajeros, y de las llamas de fuego sus ministros.

5 A i e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

El estableció la tierra sobre sus cimientos, para que jamás sea sacudida.

6 T i e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

La cubriste con el abismo como con un vestido; las aguas estaban sobre los montes.

7 N ë qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

A tu reprensión huyeron; al sonido de tu trueno se precipitaron.

8 D olën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Se levantaron los montes, se hundieron los valles, al lugar que tú estableciste para ellos.

9 T i u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Pusiste un límite que no pueden cruzar, para que no vuelvan a cubrir la tierra.

10 A i bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

El hace brotar manantiales en los valles, corren entre los montes;

11 d he u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

dan de beber a todas las bestias del campo, los asnos monteses mitigan su sed.

12 P ranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Junto a ellos habitan las aves de los cielos, elevan sus trinos entre las ramas.

13 N ga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

El riega los montes desde sus aposentos, del fruto de sus obras se sacia la tierra.

14 A i bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

El hace brotar la hierba para el ganado, y las plantas para el servicio del hombre, para que él saque alimento de la tierra,

15 d he verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

y vino que alegra el corazón del hombre, para que haga brillar con aceite su rostro, y alimento que fortalece el corazón del hombre.

16 K ështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Los árboles del Señor se sacian, los cedros del Líbano que El plantó,

17 a ty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

donde hacen sus nidos las aves, y la cigüeña, cuya morada está en los cipreses.

18 M alet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Los montes altos son para las cabras monteses; las peñas son refugio para los tejones.

19 A i ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

El hizo la luna para medir las estaciones; el sol conoce el lugar de su ocaso.

20 T i dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Tú ordenas la oscuridad y se hace de noche, en ella andan todas las bestias del bosque.

21 L uanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Rugen los leoncillos tras su presa, y buscan de Dios su comida.

22 P or, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Al salir el sol se esconden, y se echan en sus guaridas.

23 A tëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Sale el hombre a su trabajo, y a su labor hasta el atardecer.

24 S a të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

¡Cuán numerosas son tus obras, oh Señor! Con sabiduría las has hecho todas; llena está la tierra de tus posesiones.

25 J a deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

He allí el mar, grande y anchuroso, en el cual hay un hervidero innumerable de animales tanto pequeños como grandes.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Allí surcan las naves, y el Leviatán que hiciste para jugar en él.

27 T ë gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Todos ellos esperan en ti, para que les des su comida a su tiempo.

28 T i ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Tú les das, ellos recogen; abres tu mano, se sacian de bienes.

29 T i fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Escondes tu rostro, se turban; les quitas el aliento, expiran, y vuelven al polvo.

30 T i dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Envías tu Espíritu, son creados, y renuevas la faz de la tierra.

31 L avdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

¡Sea para siempre la gloria del Señor! ¡Alégrese el Señor en sus obras!

32 a i shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

El mira a la tierra, y ella tiembla; toca los montes, y humean.

33 U në do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Al Señor cantaré mientras yo viva; cantaré alabanzas a mi Dios mientras yo exista.

34 L e të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Séale agradable mi meditación; yo me alegraré en el Señor.

35 L e të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Sean consumidos de la tierra los pecadores, y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, al Señor. ¡Aleluya!