1 " Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

El hombre, nacido de mujer, corto de días y lleno de turbaciones,

2 M bin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

como una flor brota y se marchita, y como una sombra huye y no permanece.

3 M bi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

Sobre él ciertamente abres tus ojos, y lo traes a juicio contigo.

4 K ush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

¿Quién hará algo limpio de lo inmundo ? ¡Nadie!

5 S epse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Ya que sus días están determinados, el número de sus meses te es conocido, y has fijado sus límites para que no pueda pasar los.

6 H iqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Aparta de él tu mirada para que descanse, hasta que cumpla su día como jornalero.

7 T ë paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

Porque hay esperanza para un árbol cuando es cortado, que volverá a retoñar, y sus renuevos no le faltarán.

8 E dhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

Aunque envejezcan sus raíces en la tierra, y muera su tronco en el polvo,

9 m e të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

al olor del agua reverdecerá y como una planta joven echará renuevos.

10 N jeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

Pero el hombre muere y yace inerte. El hombre expira, ¿y dónde está?

11 M und të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

Como las aguas se evaporan del mar, como un río se agota y se seca,

12 p or njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

así el hombre yace y no se levanta; hasta que los cielos ya no existan no se despertará ni se levantará de su sueño.

13 A h sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje!

¡Oh, si me escondieras en el Seol, si me ocultaras hasta que tu ira se pasara, si me pusieras un plazo y de mí te acordaras!

14 N ë qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

Si el hombre muere, ¿volverá a vivir? Todos los días de mi batallar esperaré hasta que llegue mi relevo.

15 D o të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Tú llamarás, y yo te responderé; anhelarás la obra de tus manos.

16 A tëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

Porque ahora cuentas mis pasos, no observas mi pecado.

17 d o ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

Sellada está en un saco mi transgresión, y tienes cubierta mi iniquidad.

18 P or ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

Pero el monte que cae se desmorona, y se cambia la roca de su lugar;

19 a shtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

el agua desgasta las piedras, sus torrentes se llevan el polvo de la tierra; así destruyes tú la esperanza del hombre.

20 T i e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Prevaleces para siempre contra él, y se va; cambias su apariencia, y lo despides.

21 N ë rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

Alcanzan honra sus hijos, pero él no lo sabe; o son humillados, pero él no lo percibe.

22 A i ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

Mas su cuerpo le da dolores, y se lamenta sólo por sí mismo.