1 J obi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Y reanudó Job su discurso, y dijo:

2 " Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

¡Quién me diera volver a ser como en meses pasados, como en los días en que Dios velaba sobre mí;

3 k ur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

cuando su lámpara resplandecía sobre mi cabeza, y a su luz caminaba yo en las tinieblas;

4 s iç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

como era yo en los días de mi juventud, cuando el favor de Dios estaba sobre mi tienda;

5 k ur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

cuando el Todopoderoso estaba aún conmigo, y mis hijos en derredor mío;

6 k ur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

cuando en leche se bañaban mis pies, y la roca me derramaba ríos de aceite!

7 K ur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

Cuando yo salía a la puerta de la ciudad, cuando en la plaza tomaba mi asiento,

8 t ë rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

me veían los jóvenes y se escondían, y los ancianos se levantaban y permanecían en pie.

9 p rincat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Los príncipes dejaban de hablar y ponían la mano sobre su boca;

10 z ëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

la voz de los nobles se apagaba, y la lengua se les pegaba al paladar.

11 v eshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

Porque el oído que oía me llamaba bienaventurado, y el ojo que veía daba testimonio de mí;

12 s epse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

porque yo libraba al pobre que clamaba, y al huérfano que no tenía quien le ayudara.

13 B ekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

Venía sobre mí la bendición del que estaba a punto de perecer, y el corazón de la viuda yo llenaba de gozo.

14 I sha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

De justicia me vestía, y ella me cubría; como manto y turbante era mi derecho.

15 I sha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Ojos era yo para el ciego, y pies para el cojo.

16 i sha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

Padre era para los necesitados, y examinaba la causa que no conocía.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

Quebraba los colmillos del impío, y de sus dientes arrancaba la presa.

18 D he mendoja: "Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Entonces pensaba: “En mi nido moriré, y multiplicaré mis días como la arena.

19 r rënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

“Mi raíz se extiende hacia las aguas, y el rocío se posa de noche en mi rama.

20 l avdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time".

“Conmigo es siempre nueva mi gloria, y mi arco en mi mano se renueva.”

21 T ë pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Me escuchaban y esperaban, y guardaban silencio para oír mi consejo.

22 M bas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

Después de mis palabras no hablaban de nuevo, y sobre ellos caía gota a gota mi discurso.

23 M ë prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

Me esperaban como a la lluvia, y abrían su boca como a lluvia de primavera.

24 U në u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Yo les sonreía cuando ellos no creían, y no abatían la luz de mi rostro.

25 K ur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Les escogía el camino y me sentaba como jefe, y moraba como rey entre las tropas, como el que consuela a los que lloran.