1 " Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

Pero ahora se burlan de mí los que son más jóvenes que yo, a cuyos padres no consideraba yo dignos de poner con los perros de mi ganado.

2 F undja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

En verdad, la fuerza de sus manos ¿de qué me servía? Había desaparecido de ellos el vigor.

3 T ë sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

De miseria y hambre estaban extenuados; roían la tierra seca de noche en desierto y desolación;

4 d uke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

arrancaban malvas junto a los matorrales, y raíz de retama era su alimento.

5 J anë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

De la comunidad fueron expulsados, gritaban contra ellos como contra un ladrón.

6 J anë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

Moraban en valles de terror, en las cuevas de la tierra y de las peñas.

7 u lërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Entre los matorrales clamaban; bajo las ortigas se reunían.

8 n jerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Necios, sí, hijos sin nombre, echados a latigazos de la tierra.

9 T ani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

Y ahora he venido a ser su escarnio, y soy para ellos refrán.

10 K anë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Me aborrecen y se alejan de mí, y no se retraen de escupirme a la cara.

11 M eqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Por cuanto El ha aflojado la cuerda de su arco y me ha afligido, se han quitado el freno delante de mí.

12 K ëta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

A mi derecha se levanta el populacho, arrojan lazos a mis pies y preparan contra mí sus caminos de destrucción.

13 P rishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Arruinan mi senda, a causa de mi destrucción se benefician, nadie los detiene.

14 A frohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Como por ancha brecha vienen, en medio de la tempestad siguen rodando.

15 M ë sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Contra mí se vuelven los terrores, como el viento persiguen mi honor, y como nube se ha disipado mi prosperidad.

16 U në shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

Y ahora en mí se derrama mi alma; días de aflicción se han apoderado de mí.

17 N atën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

De noche El traspasa mis huesos dentro de mí, y los dolores que me corroen no descansan.

18 N ga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

Una gran fuerza deforma mi vestidura, me aprieta como el cuello de mi túnica.

19 A i më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

El me ha arrojado al lodo, y soy como el polvo y la ceniza.

20 U në të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Clamo a ti, y no me respondes; me pongo en pie, y no me prestas atención.

21 J e bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Te has vuelto cruel conmigo, con el poder de tu mano me persigues.

22 M ë ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Me alzas al viento, me haces cabalgar en él, y me deshaces en la tempestad.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Pues sé que a la muerte me llevarás, a la casa de reunión de todos los vivientes.

24 m e siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

Sin embargo ¿no extiende la mano el que está en un montón de ruinas, cuando clama en su calamidad ?

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

¿No he llorado por aquél cuya vida es difícil ? ¿No se angustió mi alma por el necesitado ?

26 K ur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Cuando esperaba yo el bien, vino el mal, cuando esperaba la luz, vino la oscuridad.

27 Z orrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Por dentro me hierven las entrañas, y no puedo descansar; me vienen al encuentro días de aflicción.

28 S hkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Ando enlutado, sin consuelo; me levanto en la asamblea y clamo.

29 J am bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

He venido a ser hermano de chacales y compañero de avestruces.

30 L ëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Mi piel se ennegrece sobre mí, y mis huesos se queman por la fiebre.

31 Q estja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Se ha convertido en duelo mi arpa, y mi flauta en voz de los que lloran.