1 " Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

“ Man, who is born of woman, Is short-lived and full of turmoil.

2 M bin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

“ Like a flower he comes forth and withers. He also flees like a shadow and does not remain.

3 M bi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

“You also open Your eyes on him And bring him into judgment with Yourself.

4 K ush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

“ Who can make the clean out of the unclean? No one!

5 S epse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

“Since his days are determined, The number of his months is with You; And his limits You have set so that he cannot pass.

6 H iqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

“ Turn Your gaze from him that he may rest, Until he fulfills his day like a hired man.

7 T ë paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

“For there is hope for a tree, When it is cut down, that it will sprout again, And its shoots will not fail.

8 E dhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

“Though its roots grow old in the ground And its stump dies in the dry soil,

9 m e të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

At the scent of water it will flourish And put forth sprigs like a plant.

10 N jeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

“But man dies and lies prostrate. Man expires, and where is he?

11 M und të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

“ As water evaporates from the sea, And a river becomes parched and dried up,

12 p or njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

So man lies down and does not rise. Until the heavens are no longer, He will not awake nor be aroused out of his sleep.

13 A h sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje!

“Oh that You would hide me in Sheol, That You would conceal me until Your wrath returns to You, That You would set a limit for me and remember me!

14 N ë qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

“If a man dies, will he live again ? All the days of my struggle I will wait Until my change comes.

15 D o të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

“You will call, and I will answer You; You will long for the work of Your hands.

16 A tëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

“For now You number my steps, You do not observe my sin.

17 d o ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

“My transgression is sealed up in a bag, And You wrap up my iniquity.

18 P or ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

“But the falling mountain crumbles away, And the rock moves from its place;

19 a shtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

Water wears away stones, Its torrents wash away the dust of the earth; So You destroy man’s hope.

20 T i e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

“You forever overpower him and he departs; You change his appearance and send him away.

21 N ë rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

“His sons achieve honor, but he does not know it; Or they become insignificant, but he does not perceive it.

22 A i ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

“But his body pains him, And he mourns only for himself.”