1 " Pse vallë i Plotfuqishmi nuk i rezervon vetes kohëra dhe ata që e njohin nuk shohin ditët e tij?

“¿Por qué no se reserva los tiempos el Todopoderoso (Shaddai), Y por qué no ven Sus días los que Lo conocen ?

2 D isa zhvendosin kufijtë, marrin me forcë kopetë dhe i çojnë në kullotë;

Algunos quitan los linderos, Roban y devoran los rebaños.

3 u marrin gomarin jetimëve dhe marrin peng kaun e gruas së ve;

Se llevan los asnos de los huérfanos, Toman en prenda el buey de la viuda.

4 i shtyjnë jashtë rruge nevojtarët, kështu tërë të varfrit e vendit janë të detyruar të fshihen.

Apartan del camino a los necesitados, Hacen que se escondan completamente los pobres de la tierra.

5 J a ku janë, si gomarë të egjër në shkretëtirë dalin në punën e tyre herët në mëngjes për të kërkuar ushqim; shkretëtira jep ushqim për ta dhe për bijtë e tyre.

Como asnos monteses en el desierto, Salen los pobres con afán en busca de alimento Y de pan para sus hijos en lugar desolado.

6 M bledhin forazhin e tyre në fushat dhe mbledhin vilet e pavjela në vreshtin e të pabesit.

Cosechan su forraje en el campo, Y vendimian la viña del impío.

7 E kalojnë natën lakuriq, pa rroba, dhe nuk kanë me se të mbulohen nga të ftohtit.

Pasan la noche desnudos, sin ropa, Y no tienen cobertura contra el frío.

8 T ë lagur nga rrebeshet që vijnë nga malet, për mungesë strehe shtrëngohen pas shkëmbinjve.

Mojados están con los aguaceros de los montes, Y se abrazan a la peña por falta de abrigo.

9 T ë tjerë e rrëmbejnë nga gjiri jetimin dhe marrin pengje nga të varfrit.

Otros arrancan del pecho al huérfano, Y contra el pobre exigen prenda.

10 E detyrojnë të varfrin të shkojë pa rroba dhe u marrin duajt të uriturve.

Hacen que el pobre ande desnudo, sin ropa, Y al hambriento quitan las gavillas.

11 B ëjnë vaj midis mureve të të pabesëve, e shtrydhin rrushin në trokull, por kanë etje.

Entre sus paredes producen aceite; Pisan los lagares, pero pasan sed.

12 V ajtimi i atyre që po vdesin ngrihet nga qyteti, shpirti i të plagosurve kërkon ndihmë, por Perëndia nuk i vë mend të keqes që u ka bërë.

Desde la ciudad gimen los hombres, Y claman las almas de los heridos, Pero Dios no hace caso a su súplica.

13 T ë tjerë janë armiq të dritës, nuk njohin rrugët e saj dhe nuk qëndrojnë në shtigjet e saj.

Otros han estado con los que se rebelan contra la luz; No quieren conocer sus caminos, Ni morar en sus sendas.

14 V rasësi ngrihet në të gdhirë, për të vrarë të varfrin dhe nevojtarin; natën përkundrazi sillet si vjedhësi.

Al amanecer se levanta el asesino; Mata al pobre y al necesitado, Y de noche es como un ladrón.

15 S yri i shkelësit të kurorës bashkëshortore pret muzgun duke menduar: Askush nuk do të më shohë,," dhe vë një vel mbi fytyrën e tij.

El ojo del adúltero espera el anochecer, Diciendo: ‘Ningún ojo me verá,’ Y disfraza su rostro.

16 N atën depërtojnë nëpër shtëpitë; ditën rrinë mbyllur; nuk e njohin dritën.

En la oscuridad minan las casas, Y de día se encierran; No conocen la luz.

17 M ëngjesi është për ta si hija e vdekjes, sepse ata i njohin mirë tmerret e hijes së vdekjes.

Porque para él la mañana es como densa oscuridad, Pues está acostumbrado a los terrores de la densa oscuridad.

18 K alojnë shpejt mbi sipërfaqen e ujërave, pjesa e tyre është e mallkuar mbi tokë, dhe askush nuk do të hynte më në vreshtat e tyre.

Sobre la superficie de las aguas son insignificantes; Maldita es su porción sobre la tierra, Nadie se vuelve hacia las viñas.

19 A shtu si thatësia dhe vapa tretin ujërat e dëborës, kështu bën edhe Sheoli me atë që ka mëkatuar.

La sequía y el calor consumen las aguas de la nieve, Y el Seol (región de los muertos) a los que han pecado.

20 G jiri i nënës e harron, krimbat e hanë duke e shijuar; atë nuk do ta kujtojnë më; i keqi do të pritet si një dru.

La madre lo olvidará; El gusano lo saboreará hasta que nadie se acuerde de él, Y la iniquidad será quebrantada como un árbol.

21 A i gëlltiste gruan shterpë që nuk ka fëmijë dhe nuk i bënte asnjë të mirë gruas së ve!

Maltrata a la mujer estéril, Y no hace ningún bien a la viuda.

22 P or Perëndia me forcën e tij tërheq tutje të fuqishmit dhe, në qoftë se shfaqen përsëri, asnjeri nuk mund të jetë i sigurt për jetën e tij.

Pero Dios arrastra a los poderosos con Su poder; Cuando se levanta, nadie está seguro de la vida.

23 U jep siguri dhe ata i besojnë asaj; megjithatë sytë e tij kundrojnë rrugët e tyre.

Les provee seguridad y son sostenidos, Y los ojos de El están en sus caminos.

24 N grihen për pak kohë, por pastaj nuk janë më; rrëzohen dhe çohen tutje si gjithë të tjerët; priten si kokat e kallinjve të grurit.

Son exaltados por poco tiempo, después desaparecen; Además son humillados y como todo, recogidos; Como las cabezas de las espigas son cortados.

25 N ë qoftë se nuk është kështu, kush mund të më përgënjeshtrojë dhe të shfuqizojë vlerën e fjalëve të mia?".

Y si no, ¿quién podrá desmentirme, Y reducir a nada mi discurso?”