1 W hakapaingia a Ihowa, e toku wairua. E Ihowa, e toku Atua, he nui rawa koe; he honore, he kororia ou kakahu.
Bendice, alma mía, al Señor. Señor, Dios mío, cuán grande eres; te has vestido de esplendor y de majestad,
2 E roropi nei i te marama ki a koe ano he kakahu, e hora nei i nga rangi ano he kakahu tauarai.
cubriéndote de luz como con un manto, extendiendo los cielos como una cortina.
3 E whakanoho nei i nga kurupae o ona ruma ki nga wai: e mea nei i nga kapua hei hariata mona: e haere nei i runga i nga pakau o te hau.
El es el que pone las vigas de sus altos aposentos en las aguas; el que hace de las nubes su carroza; el que anda sobre las alas del viento;
4 E mea nei i nga hau hei karere mana, i te mura ahi hei kaimahi mana.
que hace de los vientos sus mensajeros, y de las llamas de fuego sus ministros.
5 N ana nei i whakatu te whenua ki runga ki ona turanga, kei nekenekehia ake ake.
El estableció la tierra sobre sus cimientos, para que jamás sea sacudida.
6 N au ano i hipoki ki te rire hei kakahu: tu ana nga wai i runga i nga maunga.
La cubriste con el abismo como con un vestido; las aguas estaban sobre los montes.
7 R ere ana ratou i tau riri: tahuti tonu atu i te reo o tau whatitiri;
A tu reprensión huyeron; al sonido de tu trueno se precipitaron.
8 P uke ake ana ra nga maunga, heke iho ana ma nga whawharua ki te wahi i whakaritea e koe mo ratou.
Se levantaron los montes, se hundieron los valles, al lugar que tú estableciste para ellos.
9 K ua whakatakotoria e koe he rohe kei koni mai ratou, kei hoki mai hei taupoki mo te whenua.
Pusiste un límite que no pueden cruzar, para que no vuelvan a cubrir la tierra.
10 N ana i tono nga puna ki roto ki nga awaawa, e rere nei i waenga o nga puke.
El hace brotar manantiales en los valles, corren entre los montes;
11 H ei wai mo nga kirehe katoa o te parae: na noa te matewai o nga kaihe mohoao.
dan de beber a todas las bestias del campo, los asnos monteses mitigan su sed.
12 K ei reira nga nohoanga o nga manu o te rangi, e korihi nei i roto i nga manga.
Junto a ellos habitan las aves de los cielos, elevan sus trinos entre las ramas.
13 H e mea whakamakuku nana nga puke i ona ruma: ka makona te whenua i nga hua o au mahi.
El riega los montes desde sus aposentos, del fruto de sus obras se sacia la tierra.
14 K o ia hei whakatupu i te tarutaru ma te kararehe, i te otaota hei mea ma te tangata; kia whakaputaina ake ai he taro i te whenua;
El hace brotar la hierba para el ganado, y las plantas para el servicio del hombre, para que él saque alimento de la tierra,
15 H e waina hei whakahari i te ngakau o te tangata, he hinu e piata ai tona mata, me te taro hei whakakaha i te ngakau o te tangata.
y vino que alegra el corazón del hombre, para que haga brillar con aceite su rostro, y alimento que fortalece el corazón del hombre.
16 K i tonu i te wai nga rakau a Ihowa, nga hita o Repanona i whakatokia e ia.
Los árboles del Señor se sacian, los cedros del Líbano que El plantó,
17 H anga ake e nga manu he ohanga ki reira: te taaka, ko nga kauri tona whare.
donde hacen sus nidos las aves, y la cigüeña, cuya morada está en los cipreses.
18 H ei piringa nga puke tiketike mo nga koati mohoao: nga kohatu mo nga rapeti.
Los montes altos son para las cabras monteses; las peñas son refugio para los tejones.
19 I hanga e ia te marama hei tohu taima: e matau ana te ra ki tona torengitanga.
El hizo la luna para medir las estaciones; el sol conoce el lugar de su ocaso.
20 K o koe hei whakapouri, a kua po: na ngoki mai ana nga kirehe katoa o te ngahere.
Tú ordenas la oscuridad y se hace de noche, en ella andan todas las bestias del bosque.
21 K o nga kuao raiona ngengere ana ratou, he mea kai, he rapu kai ma ratou i te Atua.
Rugen los leoncillos tras su presa, y buscan de Dios su comida.
22 K o te putanga mai o te ra ka poto atu ratou, takoto ana i o ratou kuhunga.
Al salir el sol se esconden, y se echan en sus guaridas.
23 K o te tangata ka haere ki ana hanga, ki tana mahi, a ahiahi noa.
Sale el hombre a su trabajo, y a su labor hasta el atardecer.
24 A no te tini o au mahi, e Ihowa! he mohio rawa tau mahi i aua mea katoa; ki tonu te whenua i au taonga.
¡Cuán numerosas son tus obras, oh Señor! Con sabiduría las has hecho todas; llena está la tierra de tus posesiones.
25 K ei ko ra ko te moana, tona nui tuauriuri: kei reira nga mea ngokingoki e kore e taea te tatau, nga kirehe hoki, ana nonohi, ana nunui.
He allí el mar, grande y anchuroso, en el cual hay un hervidero innumerable de animales tanto pequeños como grandes.
26 K ei reira nga kaipuke e teretere ana: kei reira taua rewiatana i hanga e koe hei takaro ki reira.
Allí surcan las naves, y el Leviatán que hiciste para jugar en él.
27 E tatari katoa ana enei ki a koe, kia hoatu e koe te kai ma ratou i te wa e tika ai.
Todos ellos esperan en ti, para que les des su comida a su tiempo.
28 K o tau e hoatu ai ma ratou, kohikohia ana e ratou: te wherahanga o tou ringa, makona tonu ratou i te pai.
Tú les das, ellos recogen; abres tu mano, se sacian de bienes.
29 K o te hunanga o tou mata, pororaru ana ratou: ka kapohia e koe to ratou manawa, ka marere ratou, a ka hoki ano ki to ratou puehu.
Escondes tu rostro, se turban; les quitas el aliento, expiran, y vuelven al polvo.
30 K o tau tononga mai i tou wairua, kua hanga ratou; a whakahoutia ana e koe te mata o te whenua.
Envías tu Espíritu, son creados, y renuevas la faz de la tierra.
31 K ia whai kororia a Ihowa ake ake, kia hari a Ihowa ki ana mahi:
¡Sea para siempre la gloria del Señor! ¡Alégrese el Señor en sus obras!
32 T ana tirohanga iho ki te whenua, ru ana: kua pa ki nga puke, na pongere ana.
El mira a la tierra, y ella tiembla; toca los montes, y humean.
33 K a waiata ahau ki a Ihowa i ahau e ora ana: ka himene ki toku Atua i ahau ano i te ao nei.
Al Señor cantaré mientras yo viva; cantaré alabanzas a mi Dios mientras yo exista.
34 K ia reka toku whakaaronga ki a ia, ka hari ahau ki a Ihowa.
Séale agradable mi meditación; yo me alegraré en el Señor.
35 K ia moti nga tangata hara i runga i te whenua, ko te hunga kino kia poto katoa atu. Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. Whakamoemititia a Ihowa.
Sean consumidos de la tierra los pecadores, y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, al Señor. ¡Aleluya!