1 K atahi a Hopa ka whakautu, ka mea,
Entonces respondió Job, y dijo:
2 K a maha nga mea pena kua rangona nei e ahau: he kaiwhakamarie haumaruru rawa koutou katoa.
He oído muchas cosas como éstas; consoladores gravosos sois todos vosotros.
3 E whai mutunga ranei nga kupu tikangakore? Na te aha ranei koe i whakaoho ki te whakahoki kupu mai?
¿ No hay fin a las palabras vacías ? ¿O qué te provoca para que así respondas?
4 E taea ano e ahau te korero pena i a koutou; me i penei to koutou wairua me toku wairua, hono tonu aku kupu ki a koutou, ka ruru ano toku upoko ki a koutou.
Yo también hablaría como vosotros, si vuestra alma estuviera en lugar de mi alma. Podría hilvanar palabras contra vosotros, y mover ante vosotros la cabeza.
5 E whakakaha ano ia toku mangai i a koutou, ka ai ano hoki te whakamarie a oku ngutu hei pehi i to koutou mamae.
Os podría alentar con mi boca, y el consuelo de mis labios podría aliviar vuestro dolor.
6 A hakoa korero ahau, kahore toku pouri e iti iho; ki te mutu taku, ko tehea wahi o toku mamae ka taharahara iho.
Si hablo, mi dolor no disminuye, y si callo, no se aparta de mí.
7 I naianei ano kua meinga ahau e ia kia ruha: moti iho i a koe toku whakaminenga katoa.
Pero ahora El me ha agobiado; tú has asolado toda mi compañía,
8 N a kua mau kita koe ki ahau, hei kaiwhakaatu i toku he: e whakatika ana mai hoki toku hirokitanga ki ahau, hei whakapuaki i toku he: e whakatika ana mai hoki toku hirokitanga ki ahau hei whakapuaki i toku he.
y me has llenado de arrugas que en testigo se han convertido; mi flacura se levanta contra mí, testifica en mi cara.
9 H aehaea ana ahau e ia i a ia e riri ana, e tukino ana ia i ahau; pakiri ana ona niho ki ahau; e whakakoi mai ana toku hoariri i ona kanohi ki ahau.
Su ira me ha despedazado y me ha perseguido, contra mí El ha rechinado los dientes; mi adversario aguza los ojos contra mí.
10 H amama mai ana o ratou mangai ki ahau; whakahewea mai ana, kei te papaki ratou i toku paparinga; huihui ana ratou kia kotahi hei whawhai ki ahau.
Han abierto contra mí su boca, con injurias me han abofeteado; a una se aglutinan contra mí.
11 K ua tukua ahau e te Atua ki te hunga he, whakarerea putia ana ahau ki nga ringa o te hunga kino.
Dios me entrega a los impíos, y me echa en manos de los malvados.
12 H umarie ana taku noho, heoi kua wawahi ia i ahau; kua mau ia ki toku kaki, tatatia ake ahau kia pakaru rikiriki; whakaturia ana ahau e ia hei koperenga pere mana.
Estaba yo tranquilo, y El me sacudió, me agarró por la nuca y me hizo pedazos; también me hizo su blanco.
13 K arapotia ana ahau e ana kaikopere, motumotuhia ana e ia oku whatumanawa, kahore hoki e tohungia; ringihia ana e ia toku au ki te whenua.
Me rodean sus flechas, parte mis riñones sin compasión, derrama por tierra mi hiel.
14 H e mea wawahi ahau nana, he wahanga, he wahanga; ano he tangata kaha ia e rere mai ana ki runga ki ahau.
Abre en mí brecha tras brecha; arremete contra mí como un guerrero.
15 T uituia ana e ahau he kakahu taratara mo toku kiri, whakaititia iho e ahau toku haona ki te puehu.
Sobre mi piel he cosido cilicio, y he hundido en el polvo mi poder.
16 P aruparu noa iho toku mata i te tangihanga, kei runga i oku kamo te atarangi o te mate;
Mi rostro está enrojecido por el llanto, y cubren mis párpados densa oscuridad,
17 A hakoa kahore he tutu i oku ringa, a he ma taku inoi.
aunque no hay violencia en mis manos, y es pura mi oración.
18 K aua, e te whenua, e hipokina oku toto, kei whai wahi tanga ano hoki taku karanga.
¡Oh tierra, no cubras mi sangre, y no haya lugar para mi clamor!
19 K ei te rangi nei ano inaianei te kaiwhakaatu o taku, kei te wahi i runga toku kaititiro.
He aquí, aun ahora mi testigo está en el cielo, y mi defensor está en las alturas.
20 E tawai mai ana oku hoa ki ahau, maturuturu tonu ia nga roimata o toku kanohi ki te Atua.
Mis amigos son mis escarnecedores; mis ojos lloran a Dios.
21 K ia tohe koa ia i to te tangata tika ki te Atua, i to te tama hoki a te tangata ki tona hoa!
¡Ah, si un hombre pudiera argüir con Dios como un hombre con su vecino!
22 K ia taka mai hoki nga tau torutoru nei, ka haere ahau i te ara e kore ai ahau e hoki mai ano.
Porque cuando hayan pasado unos pocos años, me iré por el camino sin retorno.