1 E taea ranei a Rewiatana te kukume mai e koe ki te matau? te pehi ranei i tona arero ki te aho?
¿Sacarás tú a Leviatán con anzuelo, o sujetarás con cuerda su lengua?
2 E whakanohoia ranei e koe he aho ki tona ihu? E pokaia ranei e koe tona kauae ki te matau?
¿Pondrás una soga en su nariz, o perforarás su quijada con gancho ?
3 E maha ranei ana inoi ki a koe? E korero ngawari ranei ia ki a koe?
¿Acaso te hará muchas súplicas, o te hablará palabras sumisas?
4 E whakarite kawenata ranei ia ki a koe? e riro ai ia i a koe hei pononga oti tonu mai?
¿Hará un pacto contigo? ¿Lo tomarás como siervo para siempre?
5 K a rite ranei ia ki te manu hei mea takaro mau? E herea ranei ia e koe hei mea ma au kotiro?
¿Jugarás con él como con un pájaro, o lo atarás para tus doncellas?
6 E waiho ranei ia hei taonga hokohoko ma nga ropu tangata hi ika? E wehewehea atu ranei ma nga kaihokohoko?
¿Traficarán con él los comerciantes ? ¿Lo repartirán entre los mercaderes?
7 E kapi ranei tona kiri i o tao? tona pane i nga wero ika?
¿Podrás llenar su piel de arpones, o de lanzas de pescar su cabeza?
8 K ia pa tou ringa ki a ia; maharatia te whawhai, a kei pena a mua.
Pon tu mano sobre él; te acordarás de la batalla y no lo volverás a hacer.
9 N ana, he hori kau te manako ki a ia: e kore ranei tetahi e hinga noa ki te kite kau atu i a ia?
He aquí, falsa es tu esperanza; con sólo verlo serás derribado.
10 K ahore he tangata e maia rawa hei whakaoho i a ia: na ko wai e tu ki toku aroaro?
Nadie hay tan audaz que lo despierte; ¿quién, pues, podrá estar delante de mí?
11 K o wai te tangata nana te mea kua takoto wawe ki ahau, e whakautu ai ahau ki a ia? Ahakoa he aha te mea i raro i nga rangi, puta noa, naku katoa.
¿Quién me ha dado algo para que yo se lo restituya ? Cuanto existe debajo de todo el cielo es mío.
12 E kore e huna e ahau te korero mo ona wahi, mo tona kaha, mo te ataahua hoki o tona hanganga.
No dejaré de hablar de sus miembros, ni de su gran poder, ni de su agraciada figura.
13 M a wai e tihore a waho o tona kakahu? Ko wai e tae ki tana paraire rererua?
¿Quién lo desnudará de su armadura exterior ? ¿Quién penetrará su doble malla ?
14 M a wai e whakatuwhera nga tatau o tona mata? He wehi kei ona niho a taka noa.
¿Quién abrirá las puertas de sus fauces ? Alrededor de sus dientes hay terror.
15 K o tana e whakamanamana ai ko ona unahi pakari; tutaki rawa pera i te hiri piri tonu.
Sus fuertes escamas son su orgullo, cerradas como con apretado sello.
16 N a, i te tata tonu o tetahi ki tetahi, e kore te hau e puta i waenga.
La una está tan cerca de la otra que el aire no puede penetrar entre ellas.
17 P iri tonu ratou ki a ratou ano; mau tonu, e kore ano e taea te wehe.
Unidas están una a la otra; se traban entre sí y no pueden separarse.
18 K a tihe ia, ka kowha mai te marama; a ko te rite i ona kanohi kei nga kamo o te ata.
Sus estornudos dan destellos de luz, y sus ojos son como los párpados del alba.
19 E puta ana mai i tona mangai he rama mura, mokowhiti ana nga koraahi.
De su boca salen antorchas, chispas de fuego saltan.
20 P uta ana te paowa i ona pongaponga, me te mea no te kohua e koropupu ana, no te otaota e kaia ana.
De sus narices sale humo, como de una olla que hierve sobre juncos encendidos.
21 N giha ana nga waro i tona ha, rere atu ana te mura i tona mangai.
Su aliento enciende carbones, y una llama sale de su boca.
22 K ei tona kaki te kaha e noho ana, e tuapa ana te pawera i tona aroaro.
En su cuello reside el poder, y salta el desaliento delante de él.
23 K o ona kikokiko tawerewere piri tonu: maro tonu ki runga ki a ia; e kore e taea te whakakorikori.
Unidos están los pliegues de su carne, firmes están en él e inamovibles.
24 P akari tonu tona ngakau ano he kamaka; ae ra, maro tonu ano ko to raro kohatu huri..
Su corazón es duro como piedra, duro como piedra de molino.
25 K a whakarewa ia i a ia ki runga, ka wehi nga tangata nunui: na te pororaru ka porangi noa iho ratou.
Cuando él se levanta, los poderosos tiemblan; a causa del estruendo quedan confundidos.
26 K i te whai tetahi i a ia ki te hoari, e kore e taea; ahakoa e te tao, e te pere, e te koikoi ranei.
La espada que lo alcance no puede prevalecer, ni la lanza, el dardo, o la jabalina.
27 K i tona whakaaro he kakau witi te rino, he rakau popopopo te parahi.
Estima el hierro como paja, el bronce como madera carcomida.
28 E kore ia e tahuti i te pere: ki a ia ka meinga noatia nga kohatu o te kotaha hei papapa.
No lo hace huir la flecha; en hojarasca se convierten para él las piedras de la honda.
29 K iia ake e ia nga patu hei papapa: e kataina ana e ia te huhu o te tao.
Como hojarasca son estimadas las mazas; se ríe del blandir de la jabalina.
30 K o raro ona e rite ana ki te kohatu koikoi: e wharikitia ana e ia a runga o te paru ano he patunga witi.
Por debajo tiene como tiestos puntiagudos; se extiende como trillo sobre el lodo.
31 E meinga ana e ia te rire kia koropupu ano he kohua, me te moana kia rite ki te hinu.
Hace hervir las profundidades como olla; hace el mar como redoma de ungüento.
32 E hangaia ana e ia he huarahi kia marama i muri i a ia; tera e maharatia he hina te moana.
Detrás de sí hace brillar una estela; se diría que el abismo es canoso.
33 I te whenua nei kahore he mea hei rite mona, he mea i hanga nei kahore ona wehi.
Nada en la tierra es semejante a él, que fue hecho sin temor.
34 E titiro ana ia ki nga mea tiketike katoa: he kingi ia mo nga tama katoa a te whakapehapeha.
Desafía a todo ser altivo; él es rey sobre todos los hijos de orgullo.