1 K atahi ka whakautua e Hopa, i mea ia,
Entonces respondió Job, y dijo:
2 I tenei ra nei ano e amuamu ana taku tangi: nui noa atu i taku aue te taimaha o te patunga i ahau.
Aun hoy mi queja es rebelión; su mano es pesada no obstante mi gemido.
3 A ue, me i mohio ahau ki te wahi e kite ai ahau i a ia, kia tae rawa atu ai ahau ki tona nohoanga!
¡Quién me diera saber dónde encontrarle, para poder llegar hasta su trono!
4 K a ata whakatakotoria e ahau aku korero ki tona aroaro, ka whakakiia hoki toku mangai ki nga kupu tautohetohe.
Expondría ante El mi causa, llenaría mi boca de argumentos.
5 K a mohio ahau ki nga kupu e whakahokia mai e ia ki ahau, ka marama hoki tana e mea ai ki ahau.
Aprendería yo las palabras que El me respondiera, y entendería lo que me dijera.
6 E whakaputaina mai ranei tona kaha nui ina tautohetohe ki ahau? Kahore; engari ka whai whakaaro ia ki ahau.
¿Contendería El conmigo con la grandeza de su poder ? No, ciertamente me prestaría atención.
7 K o reira te tangata tika tautohetohe ai ki a ia: a ora tonu ake ahau i toku kaiwhakawa ake tonu atu.
Allí el justo razonaría con El, y yo sería librado para siempre de mi Juez.
8 N ana, haere ana ahau ki mua, a kahore ia i reira; ki muri, heoi kahore ahau e kite i a ia:
He aquí, me adelanto, y El no está allí, retrocedo, pero no le puedo percibir;
9 K i maui, ina ka mahi ia, heoi kahore ahau e kite i a ia; e huna ana ia i a ia ano i te taha ki matau, te kite ahau i a ia.
cuando se manifiesta a la izquierda, no le distingo, se vuelve a la derecha, y no le veo.
10 O tiia e mohio ana ia ki te ara e anga atu ai ahau: kia oti ahau te titiro iho e ia, ano he koura ahau i toku putanga mai.
Pero El sabe el camino que tomo; cuando me haya probado, saldré como el oro.
11 M au pu ona takahanga i toku waewae; u pu ahau ki tona ara, kihai hoki i peka ke.
Mi pie ha seguido firme en su senda, su camino he guardado y no me he desviado.
12 K ihai hoki i mahue i ahau te whakahau a ona ngutu; ko nga kupu a tona mangai rongoa rawa ki ahau, nui atu i te kai i rite maku.
Del mandamiento de sus labios no me he apartado, he atesorado las palabras de su boca más que mi comida.
13 K o ia, kotahi tonu tona whakaaro, a ma wai ia e whakatahuri ke? Ko ta tona ngakau hoki i hiahia ai e meatia ana e ia.
Pero El es único, ¿y quién le hará cambiar? Lo que desea su alma, eso hace.
14 E whakaotia ana hoki e ia nga mea i whakaritea moku: he maha ano hoki ana mahi pera.
Porque El hace lo que está determinado para mí, y muchos decretos como éstos hay con El.
15 K oia ahau i ohorere ai i tona aroaro: ka whakaaroaro ahau, ka wehi i a ia.
Por tanto, me espantaría ante su presencia; cuando lo pienso, siento terror de El.
16 N gohe noa hoki toku ngakau i te Atua, ohorere ana ahau i te Kaha Rawa.
Es Dios el que ha hecho desmayar mi corazón, y el Todopoderoso el que me ha perturbado;
17 K ihai nei hoki ahau i whakangaromia i mua o te pouri, kihai hoki i hipokina e ia te pouri i toku aroaro.
pero no me hacen callar las tinieblas, ni la densa oscuridad que me cubre.