1 K atahi a Eripata Temani ka oho, ka mea,
Entonces respondió Elifaz temanita, y dijo:
2 K i te anga matou ki te korero ki a koe, e pouri ranei koe? otira e taea e wai te pehi te kupu?
Si alguien osara hablarte, ¿te pondrías impaciente? Pero ¿quién puede abstenerse de hablar ?
3 N ana, he tokomaha i whakaakona e koe: nau hoki i whakakaha nga ringa kahakore.
He aquí, tú has exhortado a muchos, y las manos débiles has fortalecido.
4 A ra ana i au kupu te tangata e hinga ana; nau hoki i kaha ai nga turi kua piko.
Al que tropezaba tus palabras han levantado, y las rodillas débiles has robustecido.
5 I naianei kua tae mai ki a koe, a e hemo ana koe: e pa ana ki a koe, ohorere ana koe.
Pero ahora que te ha llegado a ti, te impacientas; te toca a ti, y te desalientas.
6 H e taka ianei kei tou wehi ki te Atua he okiokinga whakaaro mou? Kei te tapatahi o ou huarahi he tumanakohanga mou?
¿No es tu temor a Dios tu confianza, y la integridad de tus caminos tu esperanza?
7 M aharatia ra, ko wai o nga tangata harakore i huna? I ngaro ranei ki hea te hunga tika?
Recuerda ahora, ¿quién siendo inocente ha perecido jamás ? ¿O dónde han sido destruidos los rectos ?
8 K o taku hoki tenei i kite ai, ko te hunga e parau ana i te he, e rua ana i te raruraru, ko ia ra ano ta ratou e kokoti ai.
Por lo que yo he visto, los que aran iniquidad y los que siembran aflicción, eso siegan.
9 H una ana ratou e te ha o te Atua, moti iho ratou i te hau o tona riri.
Por el aliento de Dios perecen, y por la explosión de su ira son consumidos.
10 K o te hamama o te raiona, ko te reo o te raiona tutu, ko nga niho o nga kuao raiona, whati ana.
El rugido del león, el bramido de la fiera y los dientes de los leoncillos son quebrantados.
11 N garo ana te raiona katua i te kore kai, a marara noa atu nga kuao a te raiona.
El león perece por falta de presa, y los cachorros de la leona se dispersan.
12 N a i kawea pukutia mai he korero ki ahau, a kapohia ana e toku taringa he komuhumuhu.
Una palabra me fue traída furtivamente, y mi oído percibió un susurro de ella.
13 I nga whakaaroaronga, no nga kite o te po, i te mea ka au iho te moe a te tangata,
Entre pensamientos inquietantes de visiones nocturnas, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres,
14 K a pa te wehi ki ahau, me te ihiihi, a wiri ana oku wheua katoa.
me sobrevino un espanto, un temblor que hizo estremecer todos mis huesos.
15 N a ka tika atu he wairua i toku aroaro, tutu ana nga huruhuru o toku kikokiko.
Entonces un espíritu pasó cerca de mi rostro, y el pelo de mi piel se erizó.
16 T u ana ia, otiia kihai ahau i mohio ki tona mata; he ahua te mea i toku aroaro: tu puku ana; na ka rongo ahau i te reo e ki ana,
Algo se detuvo, pero no pude reconocer su aspecto; una figura estaba delante de mis ojos, hubo silencio, después oí una voz:
17 H e nui atu ranei te tika o te tangata i to te Atua? He nui atu ranei i to tona Kaihanga to ma o te tangata?
“¿Es el mortal justo delante de Dios ? ¿Es el hombre puro delante de su Hacedor ?
18 N ana, kahore rawa ia e whakawhirinaki ki ana pononga; a ki tana, he he kei ana anahera.
“ Dios no confía ni aún en sus propios siervos; y a sus ángeles atribuye errores.
19 T era atu to te hunga e noho ana i roto i nga whare uku, he puehu to ratou turanga; mongamonga kau ratou i te aroaro o te purehurehu.
“¡Cuánto más a los que habitan en casas de barro, cuyos cimientos están en el polvo, que son aplastados como la polilla!
20 I waenganui o te ata, o te ahiahi, ka whakangaromia ratou; huna ana ratou ake tonu atu, te ai tetahi hei whakaaro atu.
“Entre la mañana y la tarde son hechos pedazos; sin que nadie se dé cuenta, perecen para siempre.
21 K ahore ranei to ratou taura here teneti i motuhia i roto i a ratou? Mate ana ratou, kahore hoki he matauranga.
“¿No les es arrancada la cuerda de su tienda ? Mueren, mas sin sabiduría.”