1 E ntonces respondió Job, y dijo:
Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
2 H e oído muchas cosas como éstas; consoladores gravosos sois todos vosotros.
"Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!
3 ¿ No hay fin a las palabras vacías ? ¿O qué te provoca para que así respondas?
Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?
4 Y o también hablaría como vosotros, si vuestra alma estuviera en lugar de mi alma. Podría hilvanar palabras contra vosotros, y mover ante vosotros la cabeza.
Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.
5 O s podría alentar con mi boca, y el consuelo de mis labios podría aliviar vuestro dolor.
Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.
6 S i hablo, mi dolor no disminuye, y si callo, no se aparta de mí.
Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?
7 P ero ahora El me ha agobiado; tú has asolado toda mi compañía,
Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;
8 y me has llenado de arrugas que en testigo se han convertido; mi flacura se levanta contra mí, testifica en mi cara.
më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.
9 S u ira me ha despedazado y me ha perseguido, contra mí El ha rechinado los dientes; mi adversario aguza los ojos contra mí.
Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.
10 H an abierto contra mí su boca, con injurias me han abofeteado; a una se aglutinan contra mí.
Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.
11 D ios me entrega a los impíos, y me echa en manos de los malvados.
Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.
12 E staba yo tranquilo, y El me sacudió, me agarró por la nuca y me hizo pedazos; también me hizo su blanco.
Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.
13 M e rodean sus flechas, parte mis riñones sin compasión, derrama por tierra mi hiel.
Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.
14 A bre en mí brecha tras brecha; arremete contra mí como un guerrero.
Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.
15 S obre mi piel he cosido cilicio, y he hundido en el polvo mi poder.
kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,
16 M i rostro está enrojecido por el llanto, y cubren mis párpados densa oscuridad,
Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,
17 a unque no hay violencia en mis manos, y es pura mi oración.
megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.
18 ¡ Oh tierra, no cubras mi sangre, y no haya lugar para mi clamor!
O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.
19 H e aquí, aun ahora mi testigo está en el cielo, y mi defensor está en las alturas.
Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.
20 M is amigos son mis escarnecedores; mis ojos lloran a Dios.
Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.
21 ¡ Ah, si un hombre pudiera argüir con Dios como un hombre con su vecino!
Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.
22 P orque cuando hayan pasado unos pocos años, me iré por el camino sin retorno.
Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.