1 Y o soy la rosa de Sarón, el lirio de los valles. EL ESPOSO:

Unë jam trëndafili i Sharonit, zambaku i luginave.

2 C omo el lirio entre los espinos, así es mi amada entre las doncellas. LA ESPOSA:

Si një zambak midis gjembave, ashtu është mikesha ime midis vajzave.

3 C omo el manzano entre los árboles del bosque, así es mi amado entre los jóvenes. A su sombra placentera me he sentado, y su fruto es dulce a mi paladar.

Si një mollë midis pemëve të pyllit kështu është i dashuri im midis të rinjve. Kam dëshëruar shumë të rri në hijen e tij dhe aty jam ulur, fryti i tij ishte i ëmbël në gojën time.

4 E l me ha traído a la sala del banquete, y su estandarte sobre mí es el amor.

Më çoi në shtëpinë e banketit dhe flamuri i tij mbi mua është dashuria.

5 S ustentadme con tortas de pasas, reanimadme con manzanas, porque estoy enferma de amor.

Më mbani me pite rrushi, më përtërini me mollë, sepse unë vuaj nga dashuria.

6 E sté su izquierda bajo mi cabeza y su derecha me abrace. EL ESPOSO:

Dora e tij e majtë është poshtë kokës sime, dora e tij e djathtë më përqafon.

7 Y o os conjuro, oh hijas de Jerusalén, por las gacelas o por las ciervas del campo, que no levantéis ni despertéis a mi amor, hasta que quiera. LA ESPOSA:

Ju përgjërohem, o bija të Jeruzalemit, për gazelat dhe sutat fushave, mos e ngacmoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t’i pëlqejë

8 ¡ Una voz! ¡Mi amado! He aquí, él viene, saltando por los montes, brincando por los collados.

Ja zëri i të dashurit tim! Ja, ai vjen duke kërcyer mbi malet, duke u hedhur mbi kodrat.

9 M i amado es semejante a una gacela o a un cervatillo. He aquí, se detiene detrás de nuestro muro, mirando por las ventanas, atisbando por las celosías.

I dashuri im i përngjan një gazele apo një dreri të ri. Ja ku është prapa murit tonë, shikon nga dritaret, hedh vështrime nëpërmjet hekurave të tyre.

10 M i amado habló, y me dijo: “Levántate, amada mía, hermosa mía, y ven conmigo.

I dashuri im më ka folur dhe më ka thënë: "Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja!

11 “ Pues mira, ha pasado el invierno, ha cesado la lluvia y se ha ido.

Sepse, ja, dimri ka kaluar, shiu pushoi, iku.

12 “ Han aparecido las flores en la tierra; ha llegado el tiempo de la poda, y se oye la voz de la tórtola en nuestra tierra.

Lulet duken mbi tokë, koha e të kënduarit erdhi, dhe në vendin tonë dëgjohet zëri i turtulleshës.

13 “ La higuera ha madurado sus higos, y las vides en flor han esparcido su fragancia. Levántate amada mía, hermosa mía, y ven conmigo.” EL ESPOSO:

Fiku nxjerr fiqtë e tij të papjekur, vreshtat në lulëzim përhapin një aromë të këndshme. Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja.

14 P aloma mía, en las grietas de la peña, en lo secreto de la senda escarpada, déjame ver tu semblante, déjame oír tu voz; porque tu voz es dulce, y precioso tu semblante. EL CORO:

O pëllumbesha ime, që rri në të çarat e shkëmbinjve, në strukat e rrëmoreve, ma trego fytyrën tënde, më bëj ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe fytyra jote është e hijshme".

15 C azadnos las zorras, las zorras pequeñas que arruinan las viñas, pues nuestras viñas están en flor. LA ESPOSA:

I zini dhelprat, dhelprat e vogla që dëmtojnë vreshtat, sepse vreshtat tona janë në lulëzim.

16 M i amado es mío, y yo soy suya; él apacienta su rebaño entre los lirios.

I dashuri im është imi, dhe unë jam e tij; ai e kullot kopenë midis zambakëve.

17 H asta que sople la brisa del día y huyan las sombras, vuelve, amado mío, y sé semejante a una gacela o a un cervatillo sobre los montes de Beter.

Para se të fryjë flladi i ditës dhe hijet të ikin, kthehu, i dashuri im, dhe sillu si një gazelë o një drenushë mbi malet që na ndajnë.