1 E ntonces respondió Elifaz temanita, y dijo:

Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

2 S i alguien osara hablarte, ¿te pondrías impaciente? Pero ¿quién puede abstenerse de hablar ?

"A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

3 H e aquí, tú has exhortado a muchos, y las manos débiles has fortalecido.

Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

4 A l que tropezaba tus palabras han levantado, y las rodillas débiles has robustecido.

fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

5 P ero ahora que te ha llegado a ti, te impacientas; te toca a ti, y te desalientas.

Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

6 ¿ No es tu temor a Dios tu confianza, y la integridad de tus caminos tu esperanza?

Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

7 R ecuerda ahora, ¿quién siendo inocente ha perecido jamás ? ¿O dónde han sido destruidos los rectos ?

Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

8 P or lo que yo he visto, los que aran iniquidad y los que siembran aflicción, eso siegan.

Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

9 P or el aliento de Dios perecen, y por la explosión de su ira son consumidos.

Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

10 E l rugido del león, el bramido de la fiera y los dientes de los leoncillos son quebrantados.

Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

11 E l león perece por falta de presa, y los cachorros de la leona se dispersan.

Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

12 U na palabra me fue traída furtivamente, y mi oído percibió un susurro de ella.

Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

13 E ntre pensamientos inquietantes de visiones nocturnas, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres,

Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

14 m e sobrevino un espanto, un temblor que hizo estremecer todos mis huesos.

më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

15 E ntonces un espíritu pasó cerca de mi rostro, y el pelo de mi piel se erizó.

Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

16 A lgo se detuvo, pero no pude reconocer su aspecto; una figura estaba delante de mis ojos, hubo silencio, después oí una voz:

Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

17 “ ¿Es el mortal justo delante de Dios ? ¿Es el hombre puro delante de su Hacedor ?

"A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

18 “ Dios no confía ni aún en sus propios siervos; y a sus ángeles atribuye errores.

Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

19 “ ¡Cuánto más a los que habitan en casas de barro, cuyos cimientos están en el polvo, que son aplastados como la polilla!

aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

20 “ Entre la mañana y la tarde son hechos pedazos; sin que nadie se dé cuenta, perecen para siempre.

Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

21 “ ¿No les es arrancada la cuerda de su tienda ? Mueren, mas sin sabiduría.”

Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri"".