1 » ¡Estoy cansado de esta vida! Voy a dar rienda suelta a mi queja; voy a hablar con toda la amargura de mi alma.

"Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

2 L e diré a Dios: “No me condenes. Hazme saber qué tienes contra mí.

Do t’i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

3 ¿ Acaso está bien que me oprimas, que desprecies esta creación de tus manos y te pongas de parte de los impíos?

A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

4 ¿ Acaso ves con ojos humanos, con los ojos de simples mortales?

A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

5 ¿ Acaso tus días son como los nuestros, o vives tus años como un simple mortal?

A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

6 ¿ Para qué investigar mis faltas? ¿Para qué rebuscar en mi maldad?

sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

7 ” Tú bien sabes que no soy un malvado, y que nadie puede librarme de tus manos.

megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

8 T ú, con tus propias manos me formaste; ¡me hiciste y me rehiciste!

Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

9 R ecuerda que fuiste tú quien me dio forma, ¿y ahora deshaces ese barro que moldeaste?

Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

10 M e batiste, como si batieras leche, y me hiciste cuajar, como queso.

A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

11 M e recubriste con carne y piel, y entretejiste mis huesos con mis nervios.

Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

12 M e diste vida y me llenaste de amor; con tus cuidados protegiste mi espíritu.

Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

13 ” Pero hay cosas que tu corazón se guarda, y que siempre tienes presentes.

por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

14 T ú me vigilas, y si acaso he pecado, no me declares limpio de mi maldad.

Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

15 ¡ Ay de mí, si hubiera pecado! ¡Pero soy inocente, y no puedo dar la cara! ¡Estoy cansado de verme deshonrado y afligido!

Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

16 R ecurres a tus maravillas y me acechas como león; ¡apenas levanto la cabeza, y tú me destruyes!

Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

17 A rremetes contra mí, como ejército impetuoso, ¿pero qué pruebas tienes contra mí?

Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

18 ” ¿Por qué me dejaste nacer? Si yo hubiera muerto, nadie me habría visto.

Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

19 Q uisiera no haber existido nunca, y haber sido llevado del vientre a la sepultura.

Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

20 ¿ Acaso no tengo pocos días de vida? ¡Pues déjame tranquilo! ¡Dame un poco de consuelo,

A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

21 a ntes que me vaya para nunca volver! Me iré al reino de las sombras y la muerte,

para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

22 a l reino de la más profunda oscuridad, donde la luz se parece a las tinieblas.”»

të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".