1 Д ушата ми се отегчи от живота ми; За това, ще се предам на оплакването си, Ще говоря в горестта на душата си.

"Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

2 Щ е река Богу: Недей ме осъжда; Покажи ми защо ми ставаш противен.

Do t’i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

3 Д обре ли Ти е да оскърбяваш, И да презираш делото на ръцете Си, А да осветляваш съвещаното от нечестивите?

A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

4 Т елесни ли очи имаш? Или гледаш както гледа човек?

A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

5 Т воите дни като дните на човека ли са, Или годините Ти като човешки дни,

A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

6 Т а претърсваш беззаконието ми И издирваш греха ми,

sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

7 П ри все че знаеш, че не съм нечестив, И че никой не може да ме избавя от ръката Ти?

megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

8 Т воите ръце ме създадоха и усъвършенствуваха Кръгло в едно; а пак съсипваш ли ме?

Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

9 П омни, моля, че като глина си ме създал; И в пръст ли ще ме възвърнеш?

Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

10 Н е си ли ме излял като мляко? Не си ли ме съсирил като сирене?

A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

11 С кожа и мускули си ме облякъл, И с кости и жили си ме оплел;

Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

12 Ж ивот и благоволение си ми подарил, И провидението Ти е запазило духа ми.

Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

13 Н о при все туй, това си криел в сърцето Си; Зная, че това е било в ума Ти;

por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

14 А ко съгреша, наблюдаваш ме, И от беззаконието ми няма да ме считаш невинен,

Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

15 А ко съм нечестив, горко ми! И ако съм праведен, пак няма да дигна главата си. Пълен съм с позор; но гледай Ти скръбта ми,

Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

16 З ащото расте. Гониш ме като лъв, И повтаряш да се показваш страшен против мене.

Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

17 П овтаряш да издигаш против мене свидетелите Си, И увеличаваш гнева Си върху мене; Едно подир друго войнства ме нападат.

Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

18 З ащо прочее ме извади Ти из утробата? Иначе, бих издъхнал без да ме е виждало око;

Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

19 Б их бил като че не съм бил; От утробата бих бил отнесен в гроба.

Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

20 Д ните ми не са ли малко? Престани, прочее, И остави ме да си отдъхна малко

A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

21 П реди да отида отдето няма да се върна, В тъмната земя и в смъртната сянка, -

para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

22 З емя, мрачна като самата тъмнина, Земя на мрачна сянка и без никакъв ред, Дето виделото е като тъмнина.

të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".