1 S eñor, ¿por qué estás tan lejos? ¿Por qué te escondes en momentos de angustia?

O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

2 A rrogante, el malvado persigue al pobre; ¡pero sus propias trampas lo atraparán!

I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

3 E l injusto se jacta de sus malos deseos; alaba al ambicioso y desprecia al Señor.

sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

4 T an soberbio es el impío que no busca a Dios, ni le da lugar en sus pensamientos.

I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: "Perëndia nuk ekziston".

5 T odo el tiempo sus caminos son torcidos, desprecia a todos sus adversarios, y tus leyes están muy lejos de su vista.

Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

6 Y se dice: «Jamás voy a tropezar. ¡Jamás me alcanzará la desgracia!»

Ai thotë në zemër të tij: "Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe".

7 A bundan en su boca maldiciones, engaños y mentiras. Bajo su lengua esconde ofensas y maldad.

Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

8 S e acerca a las aldeas, y las acecha; tiende emboscadas para matar al inocente; pone los ojos en el desvalido.

Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

9 S e agazapa, como el león en su cueva; luego se acerca para caer sobre el pobre y atraparlo en su red y arrebatarle sus bienes.

Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

10 S e encoge, se agazapa, y muchos desdichados caen en sus garras.

Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

11 P iensa para sí que Dios se ha olvidado, que esconde la cara y nunca ve nada.

Ai thotë në zemër të tij: "Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë".

12 ¡ Vamos, Señor y Dios, levanta la mano! ¡No te olvides de los pobres!

Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

13 ¿ Por qué tendría que menospreciarte el malvado? ¿Por qué habría de pensar que no intervendrás?

Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: "Ti nuk do t’i kërkosh llogari".

14 P ero tú sí ves los trabajos y la humillación, y a cada uno le das su recompensa. En ti busca amparo el desvalido; ¡eres el refugio de los huérfanos.

Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

15 ¡ Rómpeles los brazos a los malvados! ¡Persigue su maldad, hasta acabar con ella!

Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

16 T ú, Señor, reinas eternamente y para siempre; ¡borra de su tierra a las naciones!

Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

17 T ú, Señor, escuchas las plegarias de los pobres; tú les das ánimo y les prestas atención.

O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

18 T ú reivindicas al huérfano y al oprimido, para que los simples mortales no sigan violentando la tierra.

për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.