1 M on âme est dégoûtée de la vie! Je donnerai cours à ma plainte, Je parlerai dans l'amertume de mon âme.

"Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

2 J e dis à Dieu: Ne me condamne pas! Fais-moi savoir pourquoi tu me prends à partie!

Do t’i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

3 T e paraît-il bien de maltraiter, De repousser l'ouvrage de tes mains, Et de faire briller ta faveur sur le conseil des méchants?

A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

4 A s-tu des yeux de chair, Vois-tu comme voit un homme?

A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

5 T es jours sont-ils comme les jours de l'homme, Et tes années comme ses années,

A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

6 P our que tu recherches mon iniquité, Pour que tu t'enquières de mon péché,

sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

7 S achant bien que je ne suis pas coupable, Et que nul ne peut me délivrer de ta main?

megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

8 T es mains m'ont formé, elles m'ont créé, Elles m'ont fait tout entier... Et tu me détruirais!

Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

9 S ouviens-toi que tu m'as façonné comme de l'argile; Voudrais-tu de nouveau me réduire en poussière?

Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

10 N e m'as-tu pas coulé comme du lait? Ne m'as-tu pas caillé comme du fromage?

A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

11 T u m'as revêtu de peau et de chair, Tu m'as tissé d'os et de nerfs;

Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

12 T u m'as accordé ta grâce avec la vie, Tu m'as conservé par tes soins et sous ta garde.

Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

13 V oici néanmoins ce que tu cachais dans ton coeur, Voici, je le sais, ce que tu as résolu en toi-même.

por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

14 S i je pèche, tu m'observes, Tu ne pardonnes pas mon iniquité.

Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

15 S uis-je coupable, malheur à moi! Suis-je innocent, je n'ose lever la tête, Rassasié de honte et absorbé dans ma misère.

Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

16 E t si j'ose la lever, tu me poursuis comme un lion, Tu me frappes encore par des prodiges.

Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

17 T u m'opposes de nouveaux témoins, Tu multiplies tes fureurs contre moi, Tu m'assailles d'une succession de calamités.

Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

18 P ourquoi m'as-tu fait sortir du sein de ma mère? Je serais mort, et aucun oeil ne m'aurait vu;

Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

19 J e serais comme si je n'eusse pas existé, Et j'aurais passé du ventre de ma mère au sépulcre.

Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

20 M es jours ne sont-ils pas en petit nombre? Qu'il me laisse, Qu'il se retire de moi, et que je respire un peu,

A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

21 A vant que je m'en aille, pour ne plus revenir, Dans le pays des ténèbres et de l'ombre de la mort,

para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

22 P ays d'une obscurité profonde, Où règnent l'ombre de la mort et la confusion, Et où la lumière est semblable aux ténèbres.

të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".