1 W hakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
Den gracias al Señor, porque El es bueno; Porque para siempre es Su misericordia.
2 K ia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
Dígan lo los redimidos del Señor, A quienes ha redimido de la mano del adversario,
3 I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
Y los ha reunido de las tierras, Del oriente y del occidente, Del norte y del sur.
4 I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
Vagaron por el desierto, por lugar desolado, No hallaron camino a ciudad habitada;
5 I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
Hambrientos y sedientos, Su alma desfallecía en ellos.
6 N a ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
Entonces en su angustia clamaron al Señor, Y El los libró de sus aflicciones;
7 A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
Y los guió por camino recto, Para que fueran a una ciudad habitada.
8 A ue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Den gracias al Señor por Su misericordia Y por Sus maravillas para con los hijos de los hombres.
9 E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
Porque El ha saciado al alma sedienta, Y ha llenado de bienes al alma hambrienta.
10 K o te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
Moradores de tinieblas y de sombra de muerte, Prisioneros en miseria y en cadenas,
11 M o ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
Porque fueron rebeldes a las palabras de Dios Y despreciaron el consejo del Altísimo;
12 K oia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
Humilló sus corazones con trabajos, Tropezaron y no hubo quien los socorriera.
13 N a ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Entonces en su angustia clamaron al Señor Y El los salvó de sus aflicciones;
14 W hakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
Los sacó de las tinieblas y de la sombra de muerte Y rompió sus cadenas.
15 A ue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Den gracias al Señor por Su misericordia Y por Sus maravillas para con los hijos de los hombres.
16 K ua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
Porque El rompió las puertas de bronce E hizo pedazos las barras de hierro.
17 K o nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
Por causa de sus caminos rebeldes, Y por causa de sus iniquidades, los insensatos fueron afligidos.
18 K a wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
Su alma aborreció todo alimento, Y se acercaron hasta las puertas de la muerte.
19 N a ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Entonces en su angustia clamaron al Señor Y El los salvó de sus aflicciones.
20 T ukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
El envió Su palabra y los sanó Y los libró de la muerte.
21 A ue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Que ellos den gracias al Señor por Su misericordia Y por Sus maravillas para con los hijos de los hombres.
22 K ia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
Ofrezcan también sacrificios de acción de gracias Y hablen de Sus obras con cantos de júbilo.
23 K o te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
Los que descienden al mar en naves Y hacen negocio sobre las grandes aguas,
24 K o ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
Han visto las obras del Señor Y Sus maravillas en lo profundo.
25 P uta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
Pues El habló, y levantó un viento tempestuoso Que encrespó las olas del mar.
26 K a kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
Subieron a los cielos, descendieron a las profundidades, Sus almas se consumían por el mal.
27 K a tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
Temblaban y se tambaleaban como ebrios, Y toda su pericia desapareció.
28 H eoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
En su angustia clamaron al Señor Y El los sacó de sus aflicciones.
29 M einga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
Cambió la tempestad en suave brisa Y las olas del mar se calmaron.
30 N a ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
Entonces se alegraron, porque las olas se habían aquietado, Y El los guió al puerto anhelado.
31 A ue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Que den gracias al Señor por Su misericordia Y por Sus maravillas para con los hijos de los hombres.
32 K ia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
Exáltenlo también en la congregación del pueblo, Y alábenlo en la reunión de los ancianos.
33 K o ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
El convierte los ríos en desierto Y los manantiales en secadales;
34 I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
La tierra fértil en salinas, Por la maldad de los que moran en ella.
35 K o ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
Transforma el desierto en estanque de aguas, Y la tierra seca en manantiales;
36 A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
En ella hace morar a los hambrientos, Para que establezcan una ciudad donde vivir,
37 H ei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
Y siembren campos, planten viñas, Y recojan una cosecha abundante.
38 K o ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
Los bendice también y se multiplican mucho, Y no disminuye su ganado.
39 N a kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
Cuando son disminuidos y abatidos Por la opresión, la calamidad y la aflicción,
40 E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
Vierte desprecio sobre los príncipes, Y los hace vagar por un lugar desolado sin camino.
41 O tira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
Pero al pobre lo levanta de la miseria y lo pone seguro en alto, Y multiplica sus familias como un rebaño.
42 K a kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
Los rectos lo ven y se alegran, Pero a toda iniquidad se le cierra la boca.
43 K o te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
¿Quién es sabio ? Que preste atención a estas cosas, Y considere las bondades del Señor.