Genesis 21 ~ Génesis 21

picture

1 N a ka tirohia mai a Hara e Ihowa, ka peratia me tana i korero ai, a rite tonu ki tana kupu ta Ihowa i mea ai ki a Hara.

Entonces el Señor prestó atención a Sara como había dicho, e hizo el Señor por Sara como había prometido.

2 N a ka hapu a Hara, a ka whanau he tama ma Aperahama i tona koroheketanga i te wa ano i whakaritea e te Atua ki a ia.

Sara concibió y dio a luz un hijo a Abraham en su vejez, en el tiempo señalado que Dios le había dicho.

3 N a ka huaina e Aperahama te ingoa o tana tama i whanau nei mana, i whanau mai nei i a Hara, ko Ihaka.

Abraham le puso el nombre de Isaac al hijo que le nació, que le dio Sara.

4 A , ka waru ona ra, ka kotia e Aperahama a Ihaka, tana tama, ka peratia me ta te Atua i whakahau ai ki a ia.

A los ocho días Abraham circuncidó a su hijo Isaac, como Dios le había mandado.

5 A kotahi rua nga tau o Aperahama i te whanautanga o tana tama, o Ihaka.

Abraham tenía cien años cuando le nació su hijo Isaac.

6 N a ka mea a Hara, Kua meinga ahau e te Atua kia kata; a ka kata tahi matou ko nga tangata e rongo mai ana.

Sara dijo: “Dios me ha hecho reír; cualquiera que lo oiga se reirá conmigo.”

7 A i mea ano ia, Ko wai o mua hei mea ki a Aperahama, tera e whakangote tamariki a Hara? kua whanau nei i ahau he tama mana, i a ia kua koroheketia.

Y añadió: “¿Quién le hubiera dicho a Abraham que Sara amamantaría hijos? Pues bien, le he dado un hijo en su vejez.” Agar e Ismael Expulsados

8 N a ka tupu te tamaiti ra, a ka whakamutua tana kai u: na ka tukua e Aperahama tetahi hakari nui i te ra i whakamutua ai te ngote u a Ihaka.

El niño creció y fue destetado, y Abraham hizo un gran banquete el día que Isaac fue destetado.

9 A ka kite a Hara i te tama a Hakara, a te wahine o Ihipa, i whanau nei i a raua ko Aperahama, e kata whakahawea ana.

Pero Sara vio al hijo que Agar la Egipcia le había dado a Abraham burlándose de su hijo Isaac.

10 N a ka mea ia ki a Aperahama, Peia atu tenei pononga me tana tama: e kore rawa te tama a tenei wahine pononga e tu tahi me taku tama, me Ihaka, i nga whakarerenga iho.

Por eso le dijo a Abraham: “Echa fuera a esta sierva y a su hijo, porque el hijo de esta sierva no ha de ser heredero junto con mi hijo Isaac.”

11 A ko taua mea he he rawa ki te titiro a Aperahama, ko tana tama hoki ia.

El asunto angustió a Abraham en gran manera por tratarse de su hijo.

12 K a mea te Atua ki a Aperahama, Kei kino tena ki tau titiro, kaua e whakaaro ki te tamaiti raua ko tau pononga wahine; engari i nga mea katoa i korero ai a Hara ki a koe, whakarongo atu ki tona reo; kei a Ihaka hoki te karangatanga mo tou uri.

Pero Dios dijo a Abraham: “No te angusties por el muchacho ni por tu sierva. Presta atención a todo lo que Sara te diga, porque por Isaac será llamada tu descendencia.

13 N a, ko te tama a te pononga wahine, ka meinga ia e ahau hei iwi, no te mea he uri ia nou.

También del hijo de la sierva haré una nación, por ser tu descendiente.”

14 N a ka maranga wawe a Aperahama i te ata, ka mau ki tetahi taro, ki tetahi taha wai, a hoatu ana e ia ki a Hakara, whakawaha ana ki tona pokohiwi, me te tamaiti hoki, a tonoa atu ana: na ka haere ia, ka kopikopiko i te koraha o Peerehepa.

Se levantó, pues, Abraham muy de mañana, tomó pan y un odre de agua y los dio a Agar poniéndo selos sobre el hombro, y le dio el muchacho y la despidió. Y ella se fue y anduvo errante por el desierto de Beerseba.

15 A kau pau te wai i roto i te taha, na whakarerea iho e ia te tamaiti i raro i tetahi rakau iti.

Cuando el agua del odre se acabó, ella dejó al muchacho debajo de uno de los arbustos.

16 N a ka haere ia, a ka noho mai i tawhiti, me te anga nui mai ano ki a ia, he pera te matara me te taunga pere: i mea hoki ia, Kei kite ahau i te matenga o te tamaiti. Na ka noho ia me te aronui mai ki a ia, a ka puaki tona reo, ka tangi.

Entonces ella fue y se sentó enfrente, como a un tiro de arco de distancia, porque dijo: “Que no vea yo morir al niño.” Y se sentó enfrente y alzó su voz y lloró.

17 A i rongo te Atua ki te reo o te tamaiti: a ka karanga mai te anahera a te Atua ki a Hakara i runga i te rangi, ka mea ki a ia, He aha kei a koe, e Hakara? kaua e wehi; kua rongo hoki te Atua ki te reo o te tamaiti i a ia e takoto na.

Dios oyó la voz del muchacho que lloraba; y el ángel de Dios llamó a Agar desde el cielo, y le dijo: “¿Qué tienes, Agar? No temas, porque Dios ha oído la voz del muchacho en donde está.

18 W hakatika, hapainga ake te tamaiti, puritia hoki ki tou ringa; no te mea ka meinga ia e ahau hei iwi nui.

Levántate, alza al muchacho y sostenlo con tu mano, porque Yo haré de él una gran nación.”

19 N a ka whakatirohia e te Atua ona kanohi, a ka kite ia i tetahi puna wai: na ka haere ia, ka whakaki i te taha ki te wai, a whakainumia ana te tamaiti.

Entonces Dios abrió los ojos de ella, y vio un pozo de agua. Fue y llenó el odre de agua y dio de beber al muchacho.

20 A i noho te Atua ki te tamaiti, a ka tupu ia; i noho ia i te koraha, a ka mohio ki te kopere.

Dios estaba con el muchacho, que creció y habitó en el desierto y se hizo arquero.

21 N a ka noho ia ki te koraha o Parana: a ka tikina atu e tona whaea he wahine mana i te whenua o Ihipa.

Y habitó en el desierto de Parán, y su madre tomó para él una mujer de la tierra de Egipto. Pacto entre Abraham y Abimelec

22 A i taua wa ano ka korero a Apimereke raua ko Pikora, ko te rangatira o tana ope, ki a Aperahama, ka mea, Na kei a koe te Atua i nga mea katoa e mea ai koe:

Aconteció por aquel tiempo que Abimelec, con Ficol, jefe de su ejército, habló a Abraham: “Dios está contigo en todo lo que haces.

23 T ena oatitia mai te Atua ki ahau, e kore koe e teka ki ahau, ki taku tama, ki te tama ranei a taku tama; engari ka rite ki te aroha i whakaputaina e ahau ki a koe tau mahi ki ahau, ki te whenua ano hoki i noho nei koe.

Ahora pues, júrame aquí por Dios que no obrarás falsamente conmigo, ni con mi descendencia, ni con mi posteridad, sino que conforme a la bondad que te he mostrado, así me mostrarás a mí y a la tierra en la cual has residido.”

24 N a ka mea a Aperahama, Ka oati ahau.

“Yo lo juro,” le dijo Abraham.

25 N a ka whakawa a Aperahama i a Apimereke mo tetahi puna wai i murua e nga tangata a Apimereke.

Pero Abraham se quejó a Abimelec a causa de un pozo de agua del cual los siervos de Abimelec se habían apoderado.

26 N a ka mea a Apimereke, Kahore ahau e mohio na wai ranei tenei mahi: kihai hoki koe i korero mai ki ahau, a kihai ahau i rongo, no tenei ra tonu.

Y Abimelec dijo: “No sé quién haya hecho esto, ni tú me lo habías hecho saber, ni yo lo había oído hasta hoy.”

27 N a ka tikina e Aperahama he hipi, he kau, ka hoatu ki a Apimereke; na ka whakarite kawenata raua.

Abraham tomó ovejas y vacas y se los dio a Abimelec, y los dos hicieron un pacto.

28 N a ka wehea e Aperahama ki tahaki e whitu nga reme uha o nga hipi.

Entonces Abraham puso aparte siete corderas del rebaño.

29 A ka mea a Apimereke ki a Aperahama, He aha te tikanga o enei reme uha e whitu i wehea nei e koe ki tahaki?

Abimelec dijo a Abraham: “¿Qué significan estas siete corderas que has puesto aparte?”

30 K a mea ia, Ko enei reme uha e whitu me tango e koe i toku ringa, kia ai enei mea hei whakaatu maku, naku i keri tenei poka.

Y Abraham respondió: “Tomarás estas siete corderas de mi mano para que esto me sirva de testimonio de que yo cavé este pozo.”

31 N a reira i huaina ai e ia taua wahi ko Peerehepa; no raua hoki oati ki reira.

Por lo cual llamó aquel lugar Beerseba (Pozo del Juramento), porque allí juraron los dos.

32 H eoi whakaritea ana e raua te kawenata i Peerehepa: a ka whakatika a Apimereke raua ko Pikora, ko te rangatira o tana ope, a hoki ana ki te whenua o nga Pirihitini.

Hicieron, pues, un pacto en Beerseba. Se levantó Abimelec con Ficol, jefe de su ejército, y regresaron a la tierra de los Filisteos.

33 N a ka whakatokia e Aperahama he rakau, he tamarihi, ki Peerehepa, a ka karanga i reira ki te ingoa o Ihowa, o te Atua ora tonu.

Abraham plantó un tamarisco en Beerseba, y allí invocó el nombre del Señor, el Dios eterno.

34 A ka noho a Aperahama ki te whenua o nga Pirihitini mo nga ra maha.

Y peregrinó Abraham en la tierra de los Filisteos por muchos días.