1 K antiku i kantikëve që është i Salomonit.

El cantar de los cantares de Salomón. LA ESPOSA:

2 M ë puth me të puthurat e gojës së vet! Sepse dashuria jote është më e mirë se vera.

“¡Que me bese con los besos de su boca! Porque mejores son tus amores que el vino.

3 N ga aroma e vajrave të tua të këndshme emri yt është një vaj i parfumuar i derdhur; prandaj të duan vajzat.

Tus ungüentos tienen olor agradable, Tu nombre es como ungüento purificado; Por eso te aman las doncellas.

4 T ërhiqmë te ti! Ne do të rendim pas teje! Mbreti më çoi në dhomat e tij. Ne do të kënaqemi dhe do të gëzohemi te ti; ne do ta kujtojmë dashurinë tënde më shumë se verën. Kanë të drejtë që të duan.

Llévame en pos de ti y corramos juntos. El rey me ha llevado a sus cámaras.” EL CORO: “Nos regocijaremos y nos alegraremos en ti, Exaltaremos tu amor más que el vino. Con razón te aman.” LA ESPOSA:

5 U në jam e zezë por e bukur, o bija të Jeruzalemit, si çadrat e Kedarit, si perdet e Salomonit.

“Soy morena pero preciosa, Oh hijas de Jerusalén, Como las tiendas de Cedar, Como las cortinas de Salomón.

6 M os shikoni se jam e zezë, sepse dielli më ka nxirë. Bijtë e nënes sime janë zemëruar me mua; më kanë caktuar të ruaj vreshtat, por vreshtin tim nuk e kam ruajtur.

No se fijen en que soy morena, Porque el sol me ha quemado. Los hijos de mi madre se enojaron conmigo; Me pusieron a guardar las viñas, Pero mi propia viña no guardé.

7 T huamë, o ti që të dashuron zemra ime, ku e kullot kopenë dhe ku e lë të pushojë në mesditë. Pse vallë duhet të jem si një grua e mbuluar me vel pranë kopeve të shokëve të tu?

Dime, amado de mi alma: ¿Dónde apacientas tu rebaño ? ¿Dónde lo haces descansar al mediodía? ¿Por qué he de ser yo como una que se cubre con velo Junto a los rebaños de tus compañeros ?” EL CORO:

8 N ë rast se ti nuk e di, o më e bukura e grave, ndiq gjurmët e kopesë dhe kulloti kecat e tua pranë çadrave të barinjve.

“Si tú no lo sabes, ¡Oh la más hermosa de las mujeres!, Sal tras las huellas del rebaño, Y apacienta tus cabritas Junto a las cabañas de los pastores.” Diálogo entre los Esposos EL ESPOSO:

9 M ikesha ime, ti më ngjan si pela ime midis qerreve të Faraonit.

“A mi yegua, entre los carros de Faraón, Yo te comparo, amada mía.

10 F aqet e tua janë të bukura me ornamente, dhe qafa jote me gjerdane margaritaresh.

Hermosas son tus mejillas entre los adornos, Tu cuello entre los collares.” EL CORO:

11 N e do të bëjmë për ty gjerdane të arta me tokëza prej argjendi.

“Haremos para ti adornos de oro Con cuentas de plata.” LA ESPOSA:

12 N dërsa mbreti është ulur në tryezë, livanda ime përhap aromën e saj.

“Mientras el rey estaba a la mesa, Mi perfume esparció su fragancia.

13 K ënaqësia ime është një qeskë e vogël mirre; ajo do të pushojë tërë natën midis gjive të mia.

Mi amado es para mí como bolsita de mirra Que reposa toda la noche entre mis pechos.

14 K ënaqësia ime është për mua një tufë lulesh alkane në vreshtat e En-gedit.

Ramillete de flores de alheña es mi amado para mí En las viñas de En Gadi.” EL ESPOSO:

15 T i je e bukur, mikja ime, ja, je e bukur! Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave.

“¡Cuán hermosa eres, amada mía, Cuán hermosa eres! Tus ojos son como palomas.” LA ESPOSA:

16 S a i bukur je, i dashuri im, madje dhe i dashurueshëm! Për më tepër shtrati ynë është blerosh.

“¡Cuán hermoso eres, amado mío, Y tan placentero! Ciertamente nuestro lecho es de exuberante verdor.

17 T rarët e shtëpive tona janë prej kedri dhe tavanet tona prej qiparisi.

Las vigas de nuestras casas son cedros, Nuestros artesonados, cipreses.”