1 O homem, nascido da mulher, é de poucos dias e cheio de inquietação.

"Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

2 N asce como a flor, e murcha; foge também como a sombra, e não permanece.

Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

3 S obre esse tal abres os teus olhos, e a mim me fazes entrar em juízo contigo?

Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

4 Q uem do imundo tirará o puro? Ninguém.

Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

5 V isto que os seus dias estão determinados, contigo está o número dos seus meses; tu lhe puseste limites, e ele não poderá passar além deles.

Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

6 D esvia dele o teu rosto, para que ele descanse e, como o jornaleiro, tenha contentamento no seu dia.

Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

7 P orque há esperança para a árvore, que, se for cortada, ainda torne a brotar, e que não cessem os seus renovos.

Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

8 A inda que envelheça a sua raiz na terra, e morra o seu tronco no pó,

Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

9 c ontudo ao cheiro das águas brotará, e lançará ramos como uma planta nova.

me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

10 O homem, porém, morre e se desfaz; sim, rende o homem o espírito, e então onde está?

Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

11 C omo as águas se retiram de um lago, e um rio se esgota e seca,

Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

12 a ssim o homem se deita, e não se levanta; até que não haja mais céus não acordará nem será despertado de seu sono.

por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

13 O xalá me escondesses no Seol, e me ocultasses até que a tua ira tenha passado; que me determinasses um tempo, e te lembrasses de mim!

Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje!

14 M orrendo o homem, acaso tornará a viver? Todos os dias da minha lida esperaria eu, até que viesse a minha mudança.

Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

15 C hamar-me-ias, e eu te responderia; almejarias a obra de tuas mãos.

Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

16 E ntão contarias os meus passos; não estarias a vigiar sobre o meu pecado;

Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

17 a minha transgressão estaria selada num saco, e ocultarias a minha iniqüidade.

do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

18 M as, na verdade, a montanha cai e se desfaz, e a rocha se remove do seu lugar.

Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

19 A s águas gastam as pedras; as enchentes arrebatam o solo; assim tu fazes perecer a esperança do homem.

ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

20 P revaleces para sempre contra ele, e ele passa; mudas o seu rosto e o despedes.

Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

21 O s seus filhos recebem honras, sem que ele o saiba; são humilhados sem que ele o perceba.

Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

22 S ente as dores do seu próprio corpo somente, e só por si mesmo lamenta.

Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.