1 M ë mbro, o Perëndi, sepse unë po kërkoj strehë te ti.

احمِنِي يا اللهُ لِأنِّي عَلَيكَ أعتَمِدُ!

2 I thashë Zotit: "Ti je Zoti im; nuk kam asnjë të mirë veç teje".

قُلْتُ للهِ: «أنتَ رَبِّي! بَرَكاتِي كُلُّها مِنْكَ تَأْتِي!

3 G jithë dashuria ime është vendosur te njerëzit e shenjtë dhe të nderuar që janë mbi tokë.

القِدِّيسُونَ الَّذِينَ فِي الأرْضِ هُمُ الجَلِيلُونَ الَّذِينَ أُسَرُّ وَأتَمَتَّعُ بِهِمْ.»

4 D hembjet e atyre që turren pas perëndive të tjera do të shumëzohen; unë nuk do t’i derdh libacionet e tyre të gjakut dhe nuk do të shqiptoj me buzët e mia emrat e tyre.

لَكِنْ ما أكثَرَ أوجاعَ الَّذِينَ يَطلُبُونَ آلِهَةً أُخْرَى! وَلا أشتَرِكُ فِي سَكائِبِ الدَّمِ الَّتِي يُقَدِّمُونَها. وَلا أجعَلُ أسماءَ آلِهَتِهِمْ تَمُسُّ لِسانِي!

5 Z oti është pjesa ime nga trashëgimia dhe kupa ime; ti, o Zot, ruaje fort atë që më ka rënë në short.

نَصِيبِي هُوَ اللهُ وَكَأْسِي! أنتَ تُمْسِكُ بِمِيراثِي بَينَ يَدَيكَ!

6 M ua fati më ka rënë në vende të këndshme; po, një trashëgimi e bukur më ka rënë.

وَقَعَ نَصِيبِي فِي أرْضٍ طَيِّبَةٍ. فَما أحلَى مِيراثِي!

7 U në do të bekoj Zotin që më këshillon; zemra ime më mëson edhe natën.

أُبارِكُ اللهَ ، الَّذِي يَنصَحُنِي. يُعَلِّمُنِي حَتَّى فِي اللَّيلِ وَيُوَجِّهُ قَلْبِي.

8 U në e kam vënë vazhdimisht Zotin përpara syve të mi; duke qenë se ai rri në të djathtën time, unë nuk do të hiqem kurrë nga vendi.

جَعَلْتُ اللهَ أمامِي دائِماً، هُوَ عَنْ يَمِينِي فَلَنْ أتَزَعْزَعَ.

9 P randaj zemra ime gëzohet dhe shpirti im ngazëllon për lavdinë e trashëgimisë sime; edhe mishi im do të qëndrojë tërë besim dhe në siguri,

لِهَذا يَفرَحُ قَلبِي وَتَبتَهِجُ رُوحِي. حَتَّى جَسَدِي يَسكُنُ فِي أمانٍ.

10 s epse ti nuk do ta lësh shpirtin tim në Sheol dhe nuk do të lejosh që i Shenjti yt të shohë korruptimin.

لِأنَّكَ لَنْ تَترُكَ نَفسِي فِي الهاوِيَةِ. لَنْ تَدَعَ تابِعَكَ التَّقِيِّ يَتَعَفَّنُ.

11 T i do të më tregosh shtegun e jetës; ka shumë gëzim në praninë tënde; në të djathtën tënde ka kënaqësi në përjetësi.

تُعَلِّمُنِي طَرِيقَ الحَياةِ! مَعكَ أشبَعُ سُرُوراً. أسْعَدُ، وَأنا بِجانِبِكَ، إلَى الأبَدِ!