1 P astaj ai hyri përsëri në sinagogë dhe aty ishte një njeri që kishte një dorë të tharë.

وَذَهَبَ يَسُوعُ مُجَدَّداً إلَى المَجمَعِ، وَكانَ هُناكَ رَجُلٌ يَدُهُ مَشلُولَةٌ.

2 D he ata po e ruanin në se do ta shëronte në ditën e së shtunës, që pastaj ta paditnin.

وَكانَ بَعضُ النّاسِ يُراقِبُونَهُ عَنْ قُرْبٍ، لِيَرَوا إنْ كانَ سَيَشفِيهِ، لِيَجِدُوا سَبَباً لاتِّهامِهِ.

3 D he ai i tha njeriut që e kishte dorën të tharë: “Çohu në mes të të gjithëve!.”

فَقالَ لِلرَّجُلِ ذِي اليَدِ المَشلُولَةِ: «انهَضْ وَتَعالَ!»

4 D he u tha atyre: “A është e lejueshme ditën e së shtunës të bësh të mirë apo të keqe, të shpëtosh një jetë apo ta vrasësh?.” Por ata heshtnin.

ثُمَّ قالَ لَهُمْ: «هَلْ يَجُوزُ فِعلُ الخَيرِ أمِ الأذَى يَومَ السَّبتِ؟ أيَجُوزُ إنقاذُ حَياةِ إنسانٍ أمْ قَتلُهُ؟» فَسَكَتُوا.

5 A tëherë ai, si i shikoi rreth e qark me zemërim, i hidhëruar për ngurtësinë e zemrës së tyre, i tha atij njeriu: “Shtrije dorën tënde!.” Ai e shtriu, dhe dora e tij u shëndosh përsëri si tjetra.

فَنَظَرَ يَسُوعُ مِنْ حَولِهِ إلَيْهِمْ بَغَضَبٍ، وَحَزِنَ لِقَساوَةِ قُلُوبِهِمْ. ثُمَّ قالَ لِلرَّجُلِ: «ابسُطْ يَدَكَ،» فَبَسَطَها، فَعادَتْ سَلِيمَةً.

6 D he farisenjtë dolën jashtë e menjëherë bënin këshill bashkë me herodianët kundër tij, se si ta vrasin.

فَخَرَجَ الفِرِّيسِيُّونَ وَابْتَدَأُوا يَتَآمَرُونَ مَعَ أتباعِ هِيرُودُسَ لِيَعرِفُوا كَيفَ يَقْتُلونَ يَسُوعَ. كَثِيرُونَ يَتبَعُونَ يَسُوع

7 P or Jezusi me dishepujt e vet u tërhoq drejt detit; dhe një turmë e madhe nga Galilea i ndoqi; edhe nga Judea;

وَتَوَجَّهَ يَسُوعُ مَعَ تَلامِيذِهِ إلَى بُحَيرَةِ الجَلِيلِ، وَتَبِعَهُمْ جَمْعٌ كَبِيرٌ مِنَ الجَلِيلِ وَمِنَ اليَهُودِيَّةِ أيضاً.

8 d he nga Jeruzalemi, nga Idumea, nga përtej Jordanit; gjithashtu një turmë e madhe nga rrethinat Etiros dhe të Sidonit, kur dëgjoi gjërat e medha që ai bënte, erdhi tek ai.

وَمِنَ القُدسِ وَأدُومِيَّةَ وَشَرْقِ نَهْرِ الأُردُنِّ، وَالمَناطِقِ المُحيطَةِ بِصُورٍ وَصَيداءَ، فَكانُوا جَمْعاً كَبيراً. وَقَدْ جاءُوا جَمِيعاً إلَيهِ بِسَبَبِ ما سَمِعُوهُ عَنْ أعمالِهِ.

9 A tëherë ai u tha dishepujve të tij të kenë gjithnjë gati një barkë, që populli mos e shtynte.

فَطَلَبَ يَسُوعُ مِنْ تَلامِيذِهِ أنْ يُجَهِّزُوا لَهُ قارِباً حَتَّى لا تَزْحَمَهُ الجُمُوعُ.

10 S epse ai kishte shëruar shumë veta, të gjithë që kishin sëmundje dyndeshin rreth tij që ta preknin.

إذْ كانَ يَسُوعُ قَدْ شَفَى كَثِيرِينَ، فَكانَ كُلُّ مَنْ يُعانِي مِنْ مَرَضٍ يُحاوِلُ أنْ يَصِلَ إلَيهِ لِيَلْمَسَهُ.

11 D he frymërat e ndyrë, kur e shihnin, binin përmbys para tij dhe bërtitnin, duke thënë: “Ti je Biri i Perëndisë!.”

وَكانَتِ الأرواحُ النَّجِسَةُ تَرتَمِي أمامَهُ وَتَصْرُخُ: «أنتَ هُوَ ابْنُ اللهِ!»

12 P or ai i qortoi rreptësisht që të mos thonin se kush ishte ai.

فَيُحَذِّرَهُا بِشِدَّةٍ مِنْ أنْ تَكْشِفَ مَنْ هُوَ. اختِيارُ الاثنَي عَشَر

13 P astaj ai u ngjit në mal dhe thirri pranë vetes ata që deshi. Dhe ata erdhën tek ai.

ثُمَّ صَعِدَ يَسُوعُ إلَى الجَبَلِ، وَدَعا إلَيهِ الَّذِينَ أرادَهُمْ، فَذَهَبوا مَعَهُ.

14 D he ai i caktoi dymbëdhjetë që të rrinin me të dhe që mund t’i dërgonte të predikojnë,

وَاختارَ يَسُوعُ اثنَي عَشَرَ رَجُلاً وَسَمّاهُمْ رُسُلاً، لِيَكُونُوا مَعَهُ، وَلِكَيْ يُرسِلَهُمْ إلَى أماكِنَ مُختَلِفَةٍ،

15 d he të kishin pushtet të shëronin sëmundjet dhe të dëbonin demonët.

وَيُعطِيَهُمْ سُلْطاناً لِيَطرُدُوا الأرواحَ الشِّرِّيرَةَ.

16 A ta ishin: Simoni, të cilit ia vuri emrin Pjetër;

وَهُمْ: سِمْعانُ، الَّذِي سَمّاهُ بُطرُسَ،

17 J akobi, bir i Zebedeut, dhe Gjoni, vë-llai i Jakobit, të cilave ua vuri emrin Boanerges, që do të thotë: "Bij të bubullimës";

يَعقُوبُ بْنُ زَبَدِيْ وَأخَوهُ يُوحَنّا، وَقَدْ سَمّاهُما يَسُوعُ «بُوانَرْجِسَ» – أي «ابْنا الرَّعدِ،»

18 A ndrea, Filipi, Bartolomeu, Mateu, Thomai, Jakobi i Alfeut, Tadeu, Simon Kananeasi,

أندراوُسُ، فِيلُّبُّسُ، بَرثُولَماوُسُ، مَتَّىْ، تُوما، يَعقُوبُ بْنُ حَلْفَىْ، سِمْعانُ القانُونِيُّ،

19 d he Juda Iskarioti, i cili më pas e tradhëtoi.

وَيَهُوذا الإسْخَريُوطِيُّ الَّذِي خانَهُ. قُوَّةُ يَسُوعَ مِنَ الله وَرَجِعَ يَسُوعُ إلَى البَيتِ.

20 P astaj hynë në një shtëpi. Dhe u mblodh përsëri një turmë aq e madhe, sa që as bukë s’mund të hanin.

وَاجتَمَعَ النّاسُ ثانِيَةً حَولَه وَحَولَ تَلامِيذِهِ حَتَّى إنَّهُمْ لَمْ يَجِدُوا وَقتاً لِيَأكُلُوا.

21 D he kur të afërmit e tij e morën vesh, shkuan ta marrin atë, sepse flitej: “Nuk është në vete.”

وَلَمّا سَمِعَتْ عائِلَةُ يَسُوعَ عَنْ مَجيئِهِ، جاءُوا لِيَأخُذُوهُ مَعَهُمْ، لِأنَّ النّاسَ كانُوا يَقُولُونَ إنَّهُ مَجنُونٌ!

22 K urse skribët, që kishin zbritur nga Jeruzalemi, thoshnin: “Ai e ka Beelzebubin dhe i dëbon demonët me princin e demonëve.”

أمّا مُعَلِّمُوا الشَّرِيعَةِ الَّذِينَ جاءُوا مِنَ القُدسِ فَكانُوا يَقُولُونَ: «إنَّ فِيهِ بَعلَزَبُولَ، وَهَوَ يُخرِجُ الأرواحَ الشِّرِّيرَةَ بِقُوَّةِ رَئِيسِ الأرواحِ الشِّرِّيرَةِ.»

23 P or ai i thirri pranë vetes dhe u foli me anë të shëmbëlltyrave: “Si mund Satanai të dëbojë Satananë?

فَدَعاهُمْ يَسُوعُ وَأخَذَ يُكَلِّمُهُمْ بِأمثالِ فَقالَ: «كَيفَ يُمكِنُ لِلشَّيطانِ أنْ يَطرُدَ رُوحاً شِرِّيراً؟

24 N ë qoftë se një mbretëri është përçarë kundër vetvetes, ajo mbretëri nuk mund të qëndrojë.

لِأنَّهُ إذا انقَسَمَتْ مَملَكَةُ وَتَحارَبَ أهلُها، فَلَنْ تَدُومَ.

25 D he në qoftë se një shtëpi përçahet kundër vetvetes, ajo shtëpi nuk mund të qëndrojë.

وَإذا انقَسَمَ بَيتٌ عَلَى نَفسِهِ فَلَنْ يَدُومَ.

26 K ështu, në se Satanai ngrihet kundër vetvetes dhe është përçarë, nuk mbahet dot, por i erdhi fundi!

وَهَكَذا إذا حارَبَ الشَّيطانُ نَفسَهُ وَانقَسَمَ، فَلَنْ يَصْمُدَ أبَداً، بَلْ يَنتَهيْ أمرُهُ.

27 A skush nuk mund të hyjë në shtëpinë e njeriut të fortë dhe t’ia grabitë pasuritë e tij, pa e lidhur më parë njeriun e fortë; vetëm atëherë mund t’ia plaçkitë shtëpinë.

«لا يُمكِنُ لأَحَدٍ أنْ يَدخُلَ بَيتَ رَجُلٍ قَوِيٍّ وَيَنهَبَ أملاكَهُ، إلّا إذا رَبَطَ الرَّجُلَ القَوِيَّ أوَّلاً. حِينَئِذٍ يُصبِحُ قادِراً عَلَى نَهبِ بَيتِهِ.

28 N ë të vërtetë po ju them se bijve të njerëzve do t’u falet çfarëdo mëkat dhe çdo blasfemi që do të thonë;

«أقُولُ لَكُمُ الحَقَّ، جَمِيعُ الخَطايا تُغفَرُ لِلنّاسِ، وَحَتَّى الإهاناتِ الَّتِي يَقُولُونَها،

29 p o për atë që do të blasfemojë kundër Frymës së Shenjtë nuk do të ketë falje përjetë; ai është fajtor për dënim të përjetshëm.”

أمّا مَنْ يُهِينُ الرُّوحَ القُدُسَ، فَلَنْ يُغفَرَ لَهُ أبَداً، بَلْ سَيَكُونُ مُذنِباً إلَى الأبَدِ.»

30 S epse ata thoshnin: “Ai ka një frymë të ndyrë!.”

قالَ هَذا لِأنَّ بَعضَهُمْ كانَ يَقُولُ إنَّ فِيهِ رُوحاً نَجِساً. أتباعُ يَسُوعَ هُمْ عائِلَتُهُ الحَقِيقِيَّة

31 N dërkaq erdhën vëllezërit e tij dhe e ëma dhe, si ndaluan përjashta, dërguan ta thërrasin.

وَجاءَتْ أُمُّهُ وَإخوَتُهُ، فَأرسَلُوا مَنْ يَستَدْعِيَهُ، بَينَما وَقَفُوا هُمْ خارِجاً.

32 T urma ishte ulur përreth tij; dhe i thanë: “Ja, nëna jote dhe vëllezërit e tu janë përjashta dhe po të kërkojnë.”

وَكانَ النّاسُ يَجلِسُونَ حَولَهُ، فَقالُوا لَهُ: «ها أُمُّكَ وَإخوَتُكَ فِي الخارِجِ وَيُرِيدُونَ رُؤْيَتَكَ.»

33 P or ai u përgjigj atyre duke thënë: “Kush është nëna ime, ose vëllezërit e mi?.”

فَأجابَهُمْ: «مَنْ هُمْ أُمِّي وَإخوَتِي؟

34 P astaj duke vështruar rreth e qark mbi ata që ishin ulur rreth tij, tha: “Ja nëna ime dhe vëllezërit e mi!

ثُمَّ نَظَرَ إلَى الجالِسِينَ حَولَهُ، وَقالَ: «هَؤُلاءِ هُمْ أُمِّي وَإخْوَتِي!

35 S epse kushdo që bën vullnetin e Perëndisë, ai është vëllai im, motra ime dhe nëna!.”

لِأنَّ كُلَّ مَنْ يَعْمَلُ إرادَةَ اللهِ هُوَ أخِي وَأُخْتِي وَأُمِّي.»