1 A tëherë u ngrit gjithë asambleja dhe e çuan te Pilati.

2 D he filluan ta paditin duke thënë: “Këtë ne e gjetëm që përmbyste kombin tonë dhe ndalonte t’i jepeshin taksa Cezarit, duke u vetëquajtur një mbret, Krishti.”

3 A tëherë Pilati e pyeti duke thënë: “A je ti mbreti i Judenjve?.” Dhe Jezusi iu përgjigj dhe tha: “Ti po thua.”

4 P ilati u tha atëherë krerëve të priftërinjve dhe popullit: “Unë nuk po gjej asnjë faj te ky njeri.”

5 P or ata ngulnin këmbë, duke thënë: “Ai po ngre popullin në kryengritje duke mësuar në mbarë Judenë, që nga Galilea e deri këtu.”

6 A tëherë Pilati, kur dëgjoi se u fol për Galilenë, pyeti në se ai njeri ishte Galileas.

7 D he kur mori vesh se ai i takonte juridiksionit të Herodit, e dërgoi te Herodi, i cili, ndër ato ditë, ndodhej edhe ai në Jeruzalem.

8 K ur Herodi pa Jezusin, u gëzua shumë; prej shumë kohësh ai donte ta shihte, sepse kishte dëgjuar shumë për të dhe shpresonte të shihte ndonjë mrekulli të kryer prej tij.

9 A i i drejtoi shumë pyetje, por Jezusi nuk u përgjigj fare.

10 N dërkaq krerët e priftërinjve dhe skribët rrinin aty dhe e paditnin me furi.

11 A tëherë Herodi, me ushtarët e vet, mbasi e fyu dhe e talli, e veshi me një rrobe të shkëlqyeshme dhe ia riktheu Pilatit.

12 A të ditë Herodi dhe Pilati u bënë miq me njëri-tjetrin, ndërsa më parë ishin armiq.

13 A tëherë Pilati, mblodhi krerët e priftërinjve, kryetarët dhe popullin,

14 d he u tha atyre: “Ju më prutë këtë njeri si çoroditës të popullit; dhe ja, unë, pasi e hetova para jush, nuk kam gjetur tek ai asnjë nga fajet për të cilat ju e paditni,

15 d he as Herodi, sepse na e ktheu përsëri te ne; në fakt ai s’ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen.

16 P randaj, pasi ta fshikullojnë, do ta lëshoj.”

17 T ani me rastin e festës së Pashkës qeveritari duhet të lironte dikë.

18 P or ata, të gjithë njëzeri, bërtitën duke thënë: “Vraje këtë dhe na liro Barabën.”

19 K y ishte hedhur në burg për një trazirë të bërë në qytet dhe për vrasje.

20 P randaj Pilati, duke dashur të lëshojë Jezusin, u foli përsëri.

21 P or ata bërtitnin duke thënë: “Kryqëzoje!.”

22 P ër të tretën herë ai u tha atyre: “Po ç’të keqe bëri ky? Unë nuk gjeta në të asnjë faj që të meritojë vdekjen. Prandaj, pasi ta fshikullojnë, do ta lëshoj.”

23 P or ata ngulnin këmbë me britma te mëdha duke kërkuar që ta kryqëzonin; dhe britmat e tyre dhe të krerëve të priftërinjve u bënë mbisunduese.

24 A tëherë Pilat vendosi që të bëhej çka ata kërkonin.

25 D he ua lëshoi atë që qe burgosur për trazirë dhe vrasje dhe që ata e kishin kërkuar; dhe Jezusin ia dorëzoi vullnetit të tyre.

26 N dërsa po e çonin, kapën njëfarë Simoni nga Kirena, që po kthehej nga fusha, e ngarkuan me kryqin që ta mbarte pas Jezusit.

27 D he e ndiqte një turmë e madhe populli dhe disa gra që hidhëroheshin dhe vajtonin për të.

28 P or Jezusi u kthye nga ato dhe u tha: “O bija të Jeruzalemit, mos qani për mua, por qani për veten tuaj dhe për fëmijët tuaj.

29 S epse ja, do të vijnë ditët kur do të thuhet: "Lum gratë shterpe dhe lum barqet që nuk kanë pjellë dhe gjinjtë që nuk kanë mëndur!".

30 A tëherë do të fillojnë t’u thonë maleve: "Bini përmbi ne!," dhe kodrave: "Na mbuloni!".

31 S epse, në se bëhet kështu me drurin e njomë, ç’do të bëhet me të thatin?".

32 D he dy të tjerë, që ishin keqbërës, i prunë bashkë me të, për t’i vrarë.

33 D he kur arritën në vendin që quhet “Kafka,” aty e kryqëzuan atë dhe keqbërësit, njërin në të djathtë dhe tjetri në të majtë.

34 D he Jezusi tha: “O Atë, fali ata sepse nuk dinë ç’bëjnë.” Pastaj, pasi i ndanë rrobat e tij, hodhën short.

35 D he populli rrinte aty për të parë; dhe kryetarët me popullin e përqeshnin, duke thënë: “Ai i shpëtoi të tjerët, le të shpëtojë veten, po qe se me të vërtetë është Krishti, i zgjedhuri i Perëndisë.”

36 E dhe ushtarët e tallnin, duke iu afruar dhe duke i ofruar uthull,

37 d he duke thënë: “Nëse ti je mbreti i Judenjve, shpëto veten.”

38 P ërveç kësaj përmbi kryet e tij ishte një mbishkrim me shkronja greke, latine dhe hebraike: "KY ÉSHTÉ MBRETI I JUDENJVE".

39 T ani një nga keqberësit e kryqëzuar e shau duke thënë: “Nëse ti je Krishti, shpëto vetveten dhe neve.”

40 P or ai tjetri duke e përgjigjur e qortoi duke i thënë: “A s’ke frikë nga Perëndia, që je nën të njëjtin dënim?

41 N ë realitet, ne me të drejtë jemi dënuar, sepse po marrim ndëshkimin e merituar për ato që kemi kryer, ndërsa ky nuk ka bërë asnjë të keqe.”

42 P astaj i tha Jezusit: “Zot, kujtohu për mua kur të vish në mbretërinë tënde.”

43 A tëherë Jezusi i tha: “Në të vërtetë po të them: sot do të jesh me mua në parajsë.”

44 I shte afërsisht ora e gjashtë dhe errësira e mbuloi gjithë vendin deri në orën e nëntë.

45 D ielli u err dhe perdja e tempullit u nda në mes.

46 D he Jezusi bërtiti me zë të lartë dhe tha: “O Atë, në duart e tua po e dorëzoj frymën tim!.” Dhe, si tha këto, dha fryma.

47 A tëherë centurioni, kur pa ç’ndodhi, përlëvdoi Perëndinë duke thënë: “Me të vërtetë ky njeri ishte i drejtë!.”

48 D he gjithë turma, që ishte mbledhur për të parë ç’po ndodhte, kur e pa këtë, u kthye duke rrahur kraharorin.

49 T ë gjithë të njohurit e tij dhe gratë që e kishin ndjekur që nga Galilea qendronin larg, duke parë këto gjëra.

50 T ani ishte një burrë me emër Jozef, që ishte anëtar i sinedrit, njeri i drejtë dhe i mirë;

51 a i nuk kishte miratuar vendimin dhe veprimin e të tjerëve. Ai ishte nga Arimatea, qytet i Judesë dhe priste edhe ai mbretërinë e Perëndisë.

52 A i iu paraqit Pilatit dhe kërkoi trupin e Jezusit.

53 D he, pasi e zbriti poshtë nga kryqi, e mbështolli në një çarçaf dhe e vuri në një varr të gërmuar në shkëmb, ku ende nuk ishte varrosur asnjeri.

54 I shte dita e Përgatitjes dhe e shtuna po fillonte.

55 G ratë që kishin ardhur me Jezusin nga Galilea duke e ndjekur nga afër, e panë varrin dhe mënyrën se si ishte vënë trupi i Jezusit;

56 p astaj ato u kthyen dhe përgatitën erëra të mira dhe vajra; dhe gjatë së shtunës pushuan, sipas urdhërimit.