1 " Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

2 A të që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

3 P or do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

4 s epse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

5 O h, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

6 D ëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

9 D o të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

10 M e siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

11 M adhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

12 T hëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

13 H eshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

14 P se duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

15 J a, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

16 A i do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

17 D ëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

18 J a, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

19 K ush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

20 V etëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

21 l argoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

22 P astaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

23 S a janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

24 P se më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

25 M os do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

26 P se shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

27 T i i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

28 N dërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola".