1 N e të lëvdojmë, o Perëndi, ne të lëvdojmë, sepse emri yt na është i afërt; njeriu tregon mrekullitë e tua.

2 K ur do të vijë koha e caktuar, unë do të gjykoj me drejtësi.

3 T oka dhe tërë banorët e saj shkrihen, por unë i bëj të qëndrueshme shtyllat e saj. (Sela)

4 U kam thënë fodullëve: "Mos u mburrni!," dhe të pabesëve: "Mos u bëni hundëpërpjetë!

5 M os e ngrini lart kokën, mos flisni me qafë të fortë".

6 S epse lëvdimi nuk vjen as nga lindja, as nga perëndimi, as edhe nga shkretëtira.

7 S epse Perëndia është ai që gjykon; ai ul njerin dhe ngre tjetrin.

8 S epse Zoti ka në dorë një kupë vere që shkumon dhe plot me erëza, që ai e zbraz. Me siguri tërë të pabesët e dheut do ta kullojnë dhe do të pinë deri llumin.

9 P or unë do të shpall përjetë dhe do t’i këndoj lavde Perëndisë të Jakobit.

10 D he do të dërrmoj tërë fuqinë e të pabesëve, por fuqia e të drejtëve do të përlëvdohet.