1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

3 M blidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

4 T ë vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

5 K ush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

6 t ë cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

7 A i përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

8 H apësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

9 B ualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

13 K rahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

14 A i në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

15 d uke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

17 s epse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

18 P or kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

21 Ç ukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

22 P ërbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

23 M bi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

24 M e zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

25 Q ë në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

26 M os vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

27 É shtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

28 B anon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

29 N ga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

30 T ë vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".