1 " Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

“Minha vida só me dá desgosto; por isso darei vazão à minha queixa e de alma amargurada me expressarei.

2 D o t’i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

Direi a Deus: Não me condenes; revela-me que acusações tens contra mim.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

Tens prazer em oprimir-me, em rejeitar a obra de tuas mãos, enquanto sorris para o plano dos ímpios?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Acaso tens olhos de carne? Enxergas como os mortais?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

Teus dias são como os de qualquer mortal? Os anos de tua vida são como os do homem?

6 s epse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

Pois investigas a minha iniqüidade e vasculhas o meu pecado,

7 m egjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

embora saibas que não sou culpado e que ninguém pode livrar-me das tuas mãos.

8 D uart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

“Foram as tuas mãos que me formaram e me fizeram. Irás agora voltar-te e destruir-me?

9 M baj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Lembra-te de que me moldaste como o barro; e agora me farás voltar ao pó?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Acaso não me despejaste como leite e não me coalhaste como queijo?

11 T i më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Não me vestiste de pele e carne e não me juntaste com ossos e tendões?

12 M ë ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Deste-me vida e foste bondoso para comigo, e na tua providência cuidaste do meu espírito.

13 p or këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

“Mas algo escondeste em teu coração, e agora sei o que pensavas.

14 N ë qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

Se eu pecasse, estarias me observando e não deixarias sem punição a minha ofensa.

15 N ë qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

Se eu fosse culpado, ai de mim! Mesmo sendo inocente, não posso erguer a cabeça, pois estou dominado pela vergonha e mergulhado na minha aflição.

16 N ë rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

Se mantenho a cabeça erguida, ficas à minha espreita como um leão, e de novo manifestas contra mim o teu poder tremendo.

17 T i i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Trazes novas testemunhas contra mim e contra mim aumentas a tua ira; teus exércitos atacam-me em batalhões sucessivos.

18 P se, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

“Então, por que me fizeste sair do ventre? Eu preferia ter morrido antes que alguém pudesse ver-me.

19 D o të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

Se tão-somente eu jamais tivesse existido, ou fosse levado direto do ventre para a sepultura!

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Já estariam no fim os meus poucos dias? Afasta-te de mim, para que eu tenha um instante de alegria,

21 p ara se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

antes que eu vá para o lugar do qual não há retorno, para a terra de sombras e densas trevas,

22 t ë vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".

para a terra tenebrosa como a noite, terra de trevas e de caos, onde até mesmo a luz é escuridão”.